Wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2016 r., sygn. II OSK 350/15

Adresatem zarzutu naruszenia prawa materialnego jak i procesowego może być tylko sąd pierwszej instancji, ponieważ przedmiotem postępowania kasacyjnego jest orzeczenie wojewódzkiego sądu administracyjnego, a nie oceniana przez ten sąd działalność organów administracji publicznej.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie sędzia NSA Andrzej Gliniecki sędzia del. WSA Joanna Brzezińska /spr./ Protokolant asystent sędziego Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej B. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 września 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 815/14 w sprawie ze skargi B. B. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia ostatecznej decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 września 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 815/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej powoływany jako: WSA) oddalił skargę B. B. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia ostatecznej decyzji. Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach sprawy:

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2014r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na podstawie art. 127 § 3 oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 267), art. 117 ust. 4 w zw. z art. 6 ust. 2 pkt 6a, art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 1440) i art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (tekst jedn. Dz.U. z 2012r. poz. 400) po ponownym rozpoznaniu sprawy B. B., utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] lutego 2014 r. Nr [...].