Postanowienie NSA z dnia 20 września 2016 r., sygn. I GZ 515/16

Podatek akcyzowy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Lidia Ciechomska - Florek po rozpoznaniu w dniu 20 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia I. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 lipca 2016 r., sygn. akt III SA/Gl 1835/15 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi I. W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia 29 czerwca 2015 r., nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 4 lipca 2016 r. wydanym na podstawie art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2012 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odmówił I. W. (dalej: skarżąca) przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia 29 czerwca 2015 r. w przedmiocie podatku akcyzowego.

Sąd I instancji uzasadniając zaskarżone postanowienie stwierdził, że skarżąca nie wykazała w sposób dostateczny, aby znajdowała się w sytuacji, która uzasadniałaby przyznanie prawa pomocy w żądanym zakresie, tj. zwolnienie od kosztów sądowych. Ograniczyła się do podania wyłącznie swojej sytuacji majątkowej, pomijając fakt pozostawania w związku małżeńskim z T. K. Dopiero w odpowiedzi na wezwanie referendarza z dnia 9 października 2015 r. przedłożyła dokumenty źródłowe w postaci kserokopii aktu zawarcia związku małżeńskiego oraz spisanej majątkowej umowy małżeńskiej. Natomiast w złożonym w dniu 2 grudnia 2015 r. sprzeciwie wyjaśniła, że informacji o dochodach męża i posiadanych przez niego składnikach majątku nie wykazała, ponieważ nie ma wiedzy na ten temat. Razem z mężem nie mieszkają i nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego. Jej małżeństwo jest w trakcie rozpadu i kryzysu. Dlatego też mąż nie wyraził zgody na podanie jakichkolwiek danych finansowych dotyczących jego osoby, a także nie wyraził zgody na udzielenie pomocy w finansowaniu kosztów procesu związanego z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Po wspólnym ustaleniu spraw dotyczących wychowania i utrzymania dziecka będzie składał pozew rozwodowy. W tych okolicznościach osobista sytuacja majątkowa skarżącej powinna być - w jej ocenie - wystarczająca do uwzględnienia złożonego wniosku, a pozostałe kwestie, o wyjaśnienie których wzywał referendarz sądowy, w szczególności kondycja finansowa męża - nie są istotne. Sąd I instancji uznał, że przedłożone do akt sprawy dokumenty źródłowe dotyczące sytuacji finansowej skarżącej oraz prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, która na dzień 31 sierpnia 2015 r. przyniosła stratę rzędu 38.725,34 zł pozwoliły na przyjęcie, że brak było podstaw do uwzględnienia złożonego wniosku. W ocenie Sądu I instancji, podana strata nie była spowodowana nierentownością prowadzonej działalności, tylko konsekwencją nadwyżki ponoszonych kosztów nad wypracowanym przychodem. Powyższe znalazło potwierdzenie w przedłożonych do akt dokumentach źródłowych, z których wynikało, że skarżąca mimo podstawy opodatkowania rzędu: 19.614,00 zł (czerwiec), 16.394,00 zł (lipiec) i 4.558,00 zł (sierpień), prowadzonego postępowania egzekucyjnego i zajęcia rachunku bankowego była w stanie terminowo wypłacać wynagrodzenia swoim pracownikom, opłacać ZUS oraz ponosić inne koszty związane z prowadzoną działalnością (m.in. opłaty związane z czynszem, mediami itp.). Dlatego też Sąd I instancji uznał, iż nie było przyszkodą, aby w ramach ponoszonych kosztów prowadzonej działalności, przyjmujących dużo wyższe wartości, znalazły się również wydatki dotyczące postępowania sądowego. Z zeznania podatkowego PIT-36L ustalono, że skarżąca w 2014 r. wypracowała przychód rzędu 9.641.427,60 zł, który po potrąceniu o koszty ich uzyskania wynoszące 9.382.393,64 zł przyniósł dochód w kwocie 259.033,96 zł. Sąd I instancji wyjaśnił następnie, że wprawdzie w chwili obecnej skarżąca posiada zablokowany rachunek bankowy, niemniej jednak z raportów kasowych wynika, że po stronie kasa przyjmie odnotowano następujące kwoty: 7.173,92 zł (czerwiec), 17.707,00 zł (lipiec) oraz 23.915,81 zł (sierpień). Sąd I instancji uznał, że skoro należny od wniesionej skargi wpis sądowy wynosi 463,00 zł to jego poniesienie mieści się w granicach możliwości finansowych skarżącej i jej rodziny. Tym bardziej, że mimo wykazanej straty rzędu 38.725,34 zł skarżąca ponosi wydatki związane z bieżącym utrzymaniem (vide: opłaty za czynsz i inne media), a źródła pochodzenia środków, z których te wydatki są opłacane, nie zostały podane. Dodatkowo Sąd I instancji zauważył, że w innych sprawach zawisłych przed tut. Sądem skarżąca uiściła wpisy w łącznej kwocie 3.780 zł., co oznaczało, że w części spraw uiszczała należne opłaty a w innych wnosiła o przyznanie prawa pomocy, czego również w żaden sposób nie uzasadniła. Sąd I instancji mając przy tym na uwadze przedłożone do akt sprawy dokumenty źródłowe dotyczące sytuacji finansowej skarżącej oraz prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, uznał, że brak było podstaw do uwzględnienia złożonego wniosku. Dodatkowo Sąd I instancji uznał, że przedłożony przez skarżącą w sposób wybiórczy materiał dowodowy nie pozwalał na wolną od wątpliwości ocenę złożonego wniosku. Co więcej jako niekompletny nie mógł w pełni zobrazować jej rzeczywistej sytuacji finansowej. Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła skarżąca, wnosząc o uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.