Wyrok NSA z dnia 18 października 2016 r., sygn. I GSK 333/15

Podatek akcyzowy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Stukan-Pytlowany (spr.) Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia del. WSA Pamela Kuraś-Dębecka Protokolant Małgorzata Ciach po rozpoznaniu w dniu 18 października 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 12 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Lu 656/14 w sprawie ze skargi T. P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. uchyla zaskarżony wyrok, 2. uchyla zaskarżoną decyzję, 3. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w B. na rzecz T. P. kwotę 2551 (dwa tysiące pięćset pięćdziesiąt jeden) złotych tytułem kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie (dalej: WSA lub Sąd pierwszej instancji) wyrokiem z dnia 12 grudnia 2014 r., sygn. akt I SA/Lu 656/14 oddalił skargę T. P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] czerwca 2014 r., nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za kwiecień 2009 r.

2. Przedmiotowy wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy.

T. P. w dniu 16 maja 2009 r. sporządził miesięczne zestawienie oświadczeń dotyczących sprzedaży oleju napędowego grzewczego na cele opałowe lub odsprzedaży na cele opałowe za kwiecień 2009 r., ale zestawienie to przekazał za pośrednictwem poczty Naczelnikowi Urzędu Celnego w L. dopiero w dniu 12 października 2010 r.

Decyzją Naczelnika Urzędu Celnego w L. (dalej: NUC) określono T. P. zobowiązanie w podatku akcyzowym za kwiecień 2009 r.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. Dyrektor Izby Celnej w B. (dalej: DIC) utrzymał zaskarżoną decyzję NUC w mocy.

Od tej decyzji, strona złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie.

W skardze zarzucono organowi m.in. błędną wykładnię art. 86 ust. 16 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11, z późn. zm.; dalej: u.p.a.), która narusza zasadę sprawiedliwości, zasadę proporcjonalności, także zasadę ne bis in idem oraz jest sprzeczna z normami prawa unijnego w szczególności art. 21 ust. 4 Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE L 2003.283.51 z 31 października 2003 r. z późn. zm.; dalej: Dyrektywa Rady 2003/96/WE).