Wyrok NSA z dnia 18 października 2016 r., sygn. I GSK 537/15

Podatek akcyzowy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Stukan-Pytlowany (spr.) Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia del. WSA Pamela Kuraś-Dębecka Protokolant Małgorzata Ciach po rozpoznaniu w dniu 18 października 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 9 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Lu 669/14 w sprawie ze skargi T. P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. uchyla zaskarżony wyrok, 2. uchyla zaskarżoną decyzję, 3. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w B. na rzecz T. P. kwotę 6166 (sześć tysięcy sto sześćdziesiąt sześć) złotych tytułem kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie (dalej: WSA lub Sąd pierwszej instancji) wyrokiem z dnia 9 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Lu 669/14 oddalił skargę T. P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] czerwca 2014 r., nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za maj 2010 r.

2. Przedmiotowy wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy.

T. P. w dniu 7 czerwca 2010 r. sporządził miesięczne zestawienie oświadczeń dotyczących sprzedaży oleju napędowego grzewczego na cele opałowe lub odsprzedaży na cele opałowe za maj 2010 r., ale zestawienie to przekazał za pośrednictwem poczty Naczelnikowi Urzędu Celnego w L. dopiero w dniu 12 października 2010 r.

Decyzją Naczelnika Urzędu Celnego w L. (dalej: NUC) określono T. P. zobowiązanie w podatku akcyzowym za maj 2010 r.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. Dyrektor Izby Celnej w B. (dalej: DIC) utrzymał zaskarżoną decyzję NUC w mocy.

Od tej decyzji, strona złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie.

W skardze zarzucono organowi m.in. błędną wykładnię art. 86 ust. 16 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11, z późn. zm.; dalej: u.p.a.), która narusza zasadę sprawiedliwości, zasadę proporcjonalności, także zasadę ne bis in idem oraz jest sprzeczna z normami prawa unijnego w szczególności art. 21 ust. 4 Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE L 2003.283.51 z 31 października 2003 r. z późn. zm.; dalej: Dyrektywa Rady 2003/96/WE).