Wyrok NSA z dnia 21 stycznia 2016 r., sygn. II GSK 483/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Zofia Przegalińska Sędzia del. WSA Mirosław Trzecki (spr.) Protokolant Małgorzata Sieczkowska po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. Spółki z o.o. w Ch. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 5 listopada 2013 r. sygn. akt II SA/Bk 513/13 w sprawie ze skargi T. Spółka z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji umarzającej postępowanie w sprawie wydania zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od T. Spółki z o.o. w Ch. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w B. 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 15 października 2013 r. w sprawie ze skargi T.sp. z o.o. w Ch. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji umarzającej postępowanie w sprawie wydania zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oddalił skargę.

Ze stanu faktycznego sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynika, że w dniu [...] października 2012r. do Dyrektora Izby Celnej B. wpłynął wniosek Spółki T.z siedzibą w Ch. o wznowienie postępowania w sprawie o wydanie zezwolenia na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa podlaskiego zakończonej decyzją ostateczną Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] marca 2010r. nr [...], w którym jako podstawę prawną powołano art. 240 § 1 pkt 11 i art. 241 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa( dalej jako "O.p.") w związku z art. 8 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych ((Dz.U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm., dalej jako "u.g.h."). Natomiast jako przyczynę wskazała wyrok Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniu 19 lipca 2012r. w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11, C-217/11.