Wyrok NSA z dnia 21 lipca 2016 r., sygn. II GSK 482/15

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba (spr.) Sędziowie NSA Marzena Zielińska Ludmiła Jajkiewicz Protokolant Jerzy Stelmaszuk po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. T. Spółki z o.o. w C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 3 lipca 2014 r. sygn. akt III SA/Lu 258/14 w sprawie ze skargi T. T. Spółki z o.o. w C. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia w części zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od [...] na rzecz Dyrektora Izby Celnej w [...] kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w L., objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 3 lipca 2014 r., oddalił skargę T. T. Spółki z o.o. w C. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. P. z 29 stycznia 2014 r. cofającą w części zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd pierwszej instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia:

Decyzją z dnia 29 sierpnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w L. udzielił T. T. Spółce z o.o. w C. (dalej: skarżąca lub Spółka) zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa l.

Decyzją z dnia 5 grudnia 2013 r. Dyrektor Izby Celnej w B. P. (w skrócie: Dyrektor IC) cofnął powyższe zezwolenie w części dotyczącej punktu gier w pozycji nr 42 załącznika nr 1 do decyzji, wskazując, że przez okres dłuższy niż 6 miesięcy w ww. punkcie gier zaprzestano wykonywania działalności na automatach o niskich wygranych i do dnia wydania decyzji działalność ta nie jest prowadzona.

Decyzją z dnia 29 stycznia 2014 r. Dyrektor IC, działając m.in. na podstawie art. 59 pkt 4 ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.; dalej: ustawa o grach hazardowych lub u.g.h.), utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 5 grudnia 2013 r. Dyrektor stwierdził, że Spółka nie wykonywała działalności we wskazanym punkcie przez okres dłuższy niż 6 miesięcy (okres przerwy wyniósł 4 lata i 8 miesięcy), a przerwa w działalności nie była następstwem siły wyższej.