Wyrok NSA z dnia 20 kwietnia 2016 r., sygn. I GSK 1259/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Przegalińska Sędzia NSA Marzenna Zielińska (spr.) Sędzia del. WSA Piotr Kraczowski Protokolant starszy asystent sędziego Karolina Mamcarz po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 12 marca 2014 r., sygn. akt III SA/Po 1201/13 w sprawie ze skargi R. F. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. oddala skargę; 3. zasądza od R. F. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w [...] 4500 (cztery tysiące pięćset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

I

Wyrokiem z dnia 12 marca 2014 r. (sygn. akt III SA/Po 1201/13) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), uwzględnił skargę R. F., uchylając zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] lipca 2013 r. (nr [...]), która utrzymywała w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r. (nr [...]) w przedmiocie określenia kwoty długu celnego. Ponadto Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana, a także zasądził od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącego 5417 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sąd pierwszej instancji wskazał w swoim rozstrzygnięciu ustalenia faktyczne i stanowisko organów celnych zaprezentowane w kontrolowanych w sprawie decyzjach. Organy te ustaliły, że w dniu [...] grudnia 2010 r. Agencja Celna [...] - działając jako przedstawiciel pośredni skarżącego - złożyła zgłoszenia celne uzupełniające (SAD nr OGL [...], sporządzone na podstawie wpisu do rejestru procedury uproszczonej z dnia [...] listopada 2010 r.) do odprawy w procedurze dopuszczenia do obrotu, dotyczące przywiezionych z Malezji towarów opisanych jako "wkręty uniwersalne samogwintujące" i "wkręty do płyt kartonowo-gipsowych", dla których zadeklarowano kody Taric 7318 14 99 91 i 7318 12 90 91. Naczelnik Urzędu Celnego - po wszczęciu z urzędu w stosunku do importera i przedstawiciela pośredniego postępowania w sprawie określenia kwoty należności wynikających z długu celnego w przywozie - wydał w dniu [...] kwietnia 2013 r. decyzję, w której powiadomił o zaksięgowaniu kwoty należności wynikających z długu celnego w przywozie z tytułu nałożenia cła antydumpingowego na towary zgłoszone do dopuszczenia do obrotu w procedurze uproszczonej i ujęte we wspomnianym zgłoszeniu celnym uzupełniającym. Po rozpatrzeniu odwołania R. F., Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. Zdaniem organów celnych, zgłoszony do procedury celnej towar podlegał rejestracji na mocy art. 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 966/2010 z dnia 27 października 2010 r. wszczynającego dochodzenie dotyczące możliwego obchodzenia środków antydumpingowych nałożonych na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 91/2009 na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej w drodze przywozu niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali wysyłanych z Malezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji, i poddającego ten przywóz rejestracji (Dz. Urz. UE L 282 z dnia 28 października 2010 r., s. 28; dalej powoływanego jako "rozporządzenie nr 966/2010"). Organ odwoławczy wskazał, że ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem Rady (WE) nr 91/2009 z dnia 26 stycznia 2009 r. nakładającym ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz. Urz. UE L 29 z dnia 31 stycznia 2009 r., s. 1; dalej powoływanym jako "rozporządzenie nr 91/2009") rozszerzono - na mocy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 723/2011 z dnia 18 lipca 2011 r. rozszerzającego ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (WE) nr 91/2009 na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali wysyłanych z Malezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji (Dz. Urz. UE L 194 z dnia 26 lipca 2011 r., s. 6; dalej powoływane jako "rozporządzenie nr 723/2011") - m.in. na przywożone z Malezji towary klasyfikowane do kodów Taric wskazanych w przedmiotowym zgłoszeniu celnym. Organy celne uznały, że na podstawie tych przepisów towar objęty procedurą dopuszczania do wolnego obrotu na podstawie wspomnianego zgłoszenia celnego podlegał rozszerzonemu ostatecznemu cłu antydumpingowemu w wysokości 85% ad valorem. Powołując się na treść art. 201 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z dnia 19 października 1992 r.; dalej powoływanego jako WKC), Dyrektor Izby Celnej zaznaczył przy tym, że dług celny powstaje z mocy samego prawa w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego.