Postanowienie NSA z dnia 17 lutego 2016 r., sygn. I FZ 453/15

Prawo pomocy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Sylwester Marciniak, , , po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 września 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 189/14 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 6 grudnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 września 2015 r., sygn. akt III SA/Gl 189/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (dalej: sąd pierwszej instancji) odmówił przyznania M. C. (dalej: skarżąca) prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z jej skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 6 grudnia 2013 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu postanowienia sąd pierwszej instancji wskazał, że skarżąca, przedkładając dokumenty mające być uzupełnieniem i uprawdopodobnieniem oświadczeń zawartych w druku formularza PPF, nadesłała jedynie część dokumentów wymaganych przez sąd - mimo wezwań nie zostały przedstawione zaświadczenia z właściwego Urzędu Skarbowego o braku składania zeznań podatkowych za rok 2013 i 2014 z uwagi na brak dochodów, jak też oświadczenie o tym, czy skarżąca lub jej mąż korzystają ze świadczeń Ośrodka Pomocy Społecznej. Zdaniem sądu skarżąca nie przedstawiła w sposób rzetelny i wiarygodny całokształtu swojej sytuacji majątkowej, a wątpliwości wskazane przez referendarza sądowego w postanowieniu z dnia 22 maja 2015 r. pozostają aktualne. Sąd podkreślił, że przy rozpoznawaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy należy dokładnie zanalizować aktualny stan majątkowy wnioskodawcy, stan ten musi być więc przez wnioskodawcę wykazany w sposób przejrzysty, niebudzący wątpliwości i rzetelny. Tak w ocenie sądu nie jest w sprawie, gdyż stan majątkowy przedstawiony przez skarżącą budzi istotne wątpliwości i nie potwierdza jednoznacznie, że skarżąca pozostaje bez źródeł dochodu. Zdaniem sądu przedwczesne i za daleko idące są wnioski skarżącej o tym, że o braku u niej dochodu świadczą przedłożone dokumenty w postaci zaświadczenia z Powiatowego Urzędu Pracy z dnia 29 czerwca 2015 r. o niefigurowaniu w ewidencji osób bezrobotnych i pisma z ZUS-u o tym, że ostatni zidentyfikowany raport dotyczący skarżącej pochodził z 2003 r.