Wyrok NSA z dnia 8 listopada 2016 r., sygn. I FSK 204/15

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal, Sędzia NSA Krystyna Chustecka (sprawozdawca), Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 25 października 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. spółki z o.o. w upadłości układowej w K. (dawniej Biura Informatyczno - Wdrożeniowego K. spółki z o.o. w K.) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 1 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 339/14 w sprawie ze skargi W. spółki z o.o. w upadłości układowej w K. (dawniej Biura Informatyczno - Wdrożeniowego K. spółki z o.o. w K.) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 3 grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. spółki z o.o. w upadłości układowej w K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 5.600zł (słownie: pięć tysięcy sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 1 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Kr 339/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę W. Sp. z o.o. w upadłości układowej w K. (dawniej Biuro Informatyczno-Wdrożeniowe K. Sp. z o.o. w K.) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 3 grudnia 2013 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2006 r.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że decyzją z dnia 18 października 2012 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił spółce wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za grudzień 2006 r. do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy oraz kwotę podatku do wpłaty na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dalej ustawa o VAT.

Po rozpatrzeniu odwołania Dyrektor Izby Skarbowej wydał w dniu 3 grudnia 2013 r. decyzję utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji, wskazując, że spółka zawyżyła podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez I. S.A. z siedzibą we W. (dalej jako: I. S.A.) oraz T. S.A. z B.. Udokumentowane tymi fakturami czynności gospodarcze w istocie nie miały miejsca. Organ stwierdził, że uczestniczące w zakwestionowanych transakcjach podmioty dokonywały jedynie obrotu "pustymi fakturami", prowadząc tzw. "sprzedaż techniczną", zwaną również "kreatywną księgowością" lub "kółeczkami". Wyjaśniając bliżej mechanizm ich realizacji organ wskazał, że towar zakupiony od jednego z kontrahentów był w krótkim czasie sprzedany drugiemu kontrahentowi lub też kolejnym, by ostatecznie fakturowo powrócić do pierwszego sprzedawcy tworząc tzw. "kółeczka".