Wyrok NSA z dnia 24 sierpnia 2016 r., sygn. II FSK 2027/14

Nie można założyć, że tymczasowy obiekt budowlany jest budowlą tylko dlatego, że taką możliwość przewiduje uchwała NSA.

Gazeta Prawna nr 164/2016

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia WSA del. Wojciech Stachurski (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta Poznania od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 marca 2014 r. sygn. akt III SA/Po 1274/13 w sprawie ze skargi "T." sp. z o.o. z siedzibą w P. na interpretację indywidualną Prezydenta Miasta Poznania z dnia 28 maja 2013 r. nr Fn-VIII.310.4.2013 w przedmiocie podatku od nieruchomości 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Prezydenta Miasta Poznania na rzecz "T." sp. z o.o. z siedzibą w P. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.

Wyrokiem z dnia 6 marca 2014 r. sygn. III SA/Po 1274/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu sprawy ze skargi "T." Sp.

z o.o. w P., uchylił interpretację indywidualną Prezydenta Miasta Poznania

z dnia 28 maja 2013 r. nr Fn-VIII.310.4.2013, wydaną w przedmiocie podatku

od nieruchomości.

2. Stan sprawy przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji.

2.1. Spółka wystąpiła do Prezydenta Miasta Poznania o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w celu uzyskania odpowiedzi na pytanie czy ciąży na niej obowiązek podatkowy w zakresie opodatkowania zadaszeń namiotowych, w szczególności zaś czy podatek od nieruchomości jest należny i czy powinien być płacony od hal namiotowych o charakterze tymczasowych obiektów budowlanych, które nie są trwale z gruntem związane. W uzasadnieniu wniosku Spółka wskazała, że wykonuje działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu targowisk miejskich na wyznaczonych placach. Jedno z targowisk jest zlokalizowane pod zadaszeniem namiotowym, na które Spółka uzyskała decyzję o pozwoleniu na budowę. W decyzji wyraźnie zapisano, że inwestycja polegała na budowie tymczasowego targowiska, zrealizowana inwestycja to tymczasowy obiekt budowlany. W ocenie Spółki posiadane przez nią hale namiotowe stanowią tymczasowe obiekty budowlane niepołączone trwale z gruntem, których przykładowe wyliczenie zawarte jest w art. 3 pkt 5 ustawy - Prawo budowlane i nie pokrywa się ono z zakresem wyliczenia obiektów budowlanych stanowiących budowle w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane. Zdaniem Spółki spornych hal namiotowych nie można zaliczyć do budowli w rozumieniu Prawa budowlanego, a w konsekwencji nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Hala namiotowa, stanowiąca tymczasowy obiekt budowlany nie połączony trwale z gruntem nie została wymieniona w art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane. Jednocześnie nie jest ona traktowana jako budowla w innych przepisach ustawowych uzupełniających czy precyzujących pojęcie budowli w prawie budowlanym.