Wyrok NSA z dnia 29 września 2016 r., sygn. II FSK 2546/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia NSA Anna Dumas (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Wojciech Stachurski, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 29 września 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 marca 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 2405/13 w sprawie ze skargi K. S. na zmianę interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 24 czerwca 2013 r. nr DD9/033/365/BRT/2013/RWPD-52221 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. S. na rzecz Ministra Finansów kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 10 marca 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2405/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. S. (dalej: skarżący) na zmianę interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z 24 czerwca 2013 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W motywach orzeczenia Sąd podał, że 25 listopada 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. wydał w imieniu Ministra Finansów, na wniosek skarżącego, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu spadkobiercy ze sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntów przyznanych na podstawie art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50. poz. 279, ze zm.; dalej: dekret warszawski).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynikało, że nieruchomość położona przy ul. M. w Warszawie, oznaczona hipotecznie jako (...), obecnie działka ewidencyjna Nr (...), była objęta działaniem ww. dekretu, który wszedł w życie 21 listopada 1945 r. Właścicielami nieruchomości przed 21 listopada 1945 r. byli G. i S. Z.

W dniu 16 lutego 1949 r. złożyli oni wniosek o przyznanie im prawa własności czasowej do (...). Prawa i roszczenia do tego gruntu zostały przez nich przeniesione na rzecz S. S., na podstawie umowy w formie aktu notarialnego z 16 marca 1949 r.