Wyrok NSA z dnia 18 maja 2016 r., sygn. I FSK 2085/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal, Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Hieronim Sęk (spr.), Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T.N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Po 111/14 w sprawie ze skargi T.N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 21 listopada 2013 r. nr [....] w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec 2003 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok, 2) uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 21 listopada 2013 r. nr [...] 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w P. na rzecz T.N. kwotę 497 (słownie: czterysta dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

1. Przedmiot skargi kasacyjnej

1.1. Skarga kasacyjna została wniesiona przez T.N. (dalej: Skarżący) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 sierpnia 2014 r., sygn. akt I SA/Po 111/14. Wyrokiem tym oddalono skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. (dalej: Dyrektor IS) z dnia 21 listopada 2013 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) za czerwiec 2003 r.

2. Stan sprawy przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji

2.1. Naczelnik Urzędu Skarbowego P. (dalej: Naczelnik US) decyzją z dnia 10 października 2008 r. określił Skarżącemu zobowiązanie w podatku VAT (692 zł) za czerwiec 2003 r. Rozstrzygnięcie to było konsekwencją wyłączenia prawa do odliczenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, przeniesionej z miesiąca maja 2003 r. W tym wcześniejszym miesiącu zakwestionowano bowiem podatek naliczony z trzech faktur wystawionych przez M.M. (S.), przyjmując, że stwierdzały one czynności, które nie zostały wykonane.

2.2. Dyrektor IS decyzją z dnia 18 grudnia 2009 r. utrzymał w mocy ww. decyzję. Wyjaśnił, że jest ona następstwem decyzji wydanej za miesiąc maj 2003 r. Dodatkowo przedstawił argumentację na rzecz wykazania, że ww. faktury były "puste".