Wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. II FSK 721/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. K. i J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 20 listopada 2013 r. sygn. akt I SA/Sz 196/13 w sprawie ze skargi B. K. i J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 7 grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. K. i J. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie kwotę 1800 (słownie: tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Sz 196/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę B. K. i J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 7 grudnia 2012 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, co następuje:

Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. decyzją z dnia 30 stycznia 2012 r., określił skarżącym wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 rok w kwocie 11 737,00 zł. Organ pierwszej instancji podał, że w 2006 r. skarżący prowadził w M. pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu - "S." sprzedaż artykułów spożywczych i przemysłowych, opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, z obowiązkiem prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Według organu z zapisów dokonanych przez podatnika w podatkowej księdze przychodów i rozchodów skonfrontowanych z dowodami źródłowymi wynika, iż koszt własny sprzedaży towarów handlowych opodatkowanych stawką 22% VAT i 7% VAT jest wyższy niż wykazany przychód z tytułu sprzedaży tych towarów, przy czym zebrany w postępowaniu podatkowym materiał dowodowy nie potwierdza istnienia jakichkolwiek okoliczności mających wpływ na tak otrzymany wynik ze sprzedaży. Odnośnie do wynikającej z zapisów dokonanych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów średniej marży na sprzedaż towarów handlowych opodatkowanych stawką 3% VAT, tj. marży w wysokości 125,06%, organ pierwszej instancji stwierdził, iż nie znajduje ona odzwierciedlenia w obliczeniach jej wysokości, dokonanych przez organ podatkowy w zakresie sprzedaży udokumentowanej, jak również w zeznaniach podatnika złożonych do protokołu przesłuchania kontrolowanego w dniu 23 lipca 2007 r. Zdaniem organu podatnik w 2006 r. w rzeczywistości dokonywał sprzedaży towarów handlowych z marżą inną niż marże wynikające z obliczeń dokonanych na podstawie danych z podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W związku ze stwierdzeniem sprzeczności w powyższym zakresie Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. nie dał wiary oświadczeniu podatnika w przedmiocie wysokości stosowanych marż na sprzedaż towarów handlowych i stwierdził, iż prowadzona przez niego w 2006 r. podatkowa księga przychodów i rozchodów jest nierzetelna. Stosownie do art. 193 § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.; dalej "O.p.") określił, iż nie uznaje tej księgi za dowód tego, co wynika z zawartych w niej zapisów w części dotyczącej przychodów ze sprzedaży towarów handlowych za okres od 1 styczna 2006 r. do 31 grudnia 2006 r. oraz w zakresie zaewidencjonowanego w dniu 1 lipca 2006 r. kosztu w wysokości 2 103,76 zł z tytułu zakupu towarów handlowych.