Wyrok NSA z dnia 10 marca 2016 r., sygn. I FSK 1607/14

Istotą zasady swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art. 191 O.p. jest zapewnienie organowi podatkowemu swobody decyzyjnej przy formułowaniu wniosków co do ustaleń faktycznych dokonanych na podstawie materiału dowodowego sprawy, powiązanego jednak z obowiązkiem uzasadnienia tej oceny, jako jedną z gwarancji praworządności. Zasada ta zakłada, że organ podatkowy nie jest co do zasady krępowany przy ocenie dowodów kryteriami formalnymi, może swobodnie oceniać wiarygodność i moc dowodową poszczególnych dowodów, na których oparł swoją decyzję. Aby w ramach takiej swobody nie zostały przekroczone granice dowolności, organ podatkowy przy ocenie zebranych w sprawie dowodów powinien m.in. kierować się prawidłami logiki, zgodnością oceny z prawami nauki i doświadczenia życiowego, traktować zebrane dowody jako zjawiska obiektywne, oceniać dowody wyłącznie z punktu widzenia ich znaczenia i wartości dla toczącej się sprawy oraz wszechstronności oceny.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Roman Wiatrowski (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Izabela Najda-Ossowska, , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 11 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Lu 1280/13 w sprawie ze skargi A. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 20 września 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec 2007 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem 11 czerwca 2014 r., sygn. akt: I SA/Lu 1280/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę A. Z. (dalej: "strona", "skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 20 września 2013 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec 2007 r.