Postanowienie NSA z dnia 7 maja 2015 r., sygn. I OSK 1052/15

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. D. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 stycznia 2015 r., sygn. akt IV SA/Wr 883/14 o odrzuceniu skargi E. D. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 maja 2014 r., sygn. akt IV SA/Wr 45/14 o oddaleniu skargi E. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia [...] listopada 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dodatku do zasiłku rodzinnego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2015 r., sygn. akt IV SA/Wr 883/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę E. D. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 maja 2014 r., sygn. akt IV SA/Wr 45/14. W jego uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że E. D. w skardze o wznowienie postępowania sądowego zakończonego w/w wyrokiem jako podstawę żądania podała powzięcie informacji o nowych okolicznościach, które miały zasadniczy wpływ na wynik tej sprawy. Powołując się na przepisy art. 273 § 2 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej: P.p.s.a., jako przesłankę wznowienia podała podjęcie przez Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 26 czerwca 2014 r., w sprawie o sygn. akt I OPS 15/13, uchwały w której uznano, że dodatek z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego, o jakim mowa w art. 10 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, w przypadku korzystania z urlopu wychowawczego w celu sprawowania opieki nad więcej niż jednym dzieckiem urodzonym podczas jednego porodu przysługuje do zasiłku rodzinnego na każde z tych dzieci. Tymczasem odmienne rozstrzygnięcie zapadło w jej sprawie. Zdaniem skarżącej jest to powód żądania wznowienia postępowania zakończonego wspomnianym wyrokiem Sądu I instancji i orzeczenia w taki sposób, jaki wskazano w w/w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał, iż skarga o wznowienie postępowania nie została oparta na żadnej z ustawowych przesłanek, a zatem podlega odrzuceniu na podstawie art. 280 § 1 P.p.s.a. Zgodnie z brzmieniem art. 273 § 3 zd. 1 P.p.s.a., można żądać wznowienia postępowania w razie późniejszego wykrycia prawomocnego orzeczenia dotyczącego tej samej sprawy, jednakże orzeczenie to musiałoby dotyczyć tej samej sprawy. Nie chodzi w tym przypadku o takie same czy podobne sprawy, lecz o orzeczenia tożsame zarówno pod względem podmiotowym, jak i przedmiotowym. W ocenie tego Sądu przytoczona przez autorkę skargi o wznowienie postępowania uchwała nie jest tożsama z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 maja 2014 r., sygn. akt IV SA/Wr 45/14, o którego wznowienie wnosi skarżąca ani pod względem podmiotowym, ani pod względem przedmiotowym, nie dotyczy bowiem skargi tego samego podmiotu na to samo rozstrzygnięcie tego samego organu administracyjnego. Zdaniem Sądu meriti uchwała, która w ocenie strony świadczy o zasadności argumentacji prezentowanej przez nią w toku prawomocnie zakończonego skarżonym wyrokiem postępowania, nie może być utożsamiana z przesłanką późniejszego wykrycia prawomocnego orzeczenia dotyczącego tej samej sprawy w rozumieniu art. 273 § 3 P.p.s.a. Wskazana uchwała należy do kręgu uchwał abstrakcyjnych, ma na celu wyjaśnienie przepisów prawnych, których stosowanie wywołało rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przedmiotem tego rodzaju uchwał są wątpliwości prawne, które nie mają bezpośredniego związku z postępowaniem toczącym się w indywidualnej sprawie sądowoadministracyjnej. Sąd I instancji uznał, że w sprawie nie zachodzi również przesłanka wznowieniowa z przepisu art. 273 § 2 P.p.s.a., wedle którego można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.