Wyrok NSA z dnia 1 września 2015 r., sygn. II OSK 27/14

W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się przy tym, że o opuszczeniu miejsca pobytu stałego można mówić wówczas, gdy opuszczenie to ma charakter trwały i jest dobrowolne. Dla zaistnienia przesłanki opuszczenia miejsca pobytu stałego konieczne jest, aby fizycznemu przebywaniu osoby w innym miejscu, niż miejsce pobytu stałego, towarzyszył zamiar stałego i dobrowolnego opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon Sędziowie NSA Małgorzata Stahl del NSA Janusz Furmanek (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Maciej Stojek po rozpoznaniu w dniu 1 września 2015r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej P. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 3 października 2013 r. sygn. akt II SA/Ke 643/13 w sprawie ze skargi P. S. na decyzję Wojewody Świętokrzyskiego z dnia [...] maja 2013 r. znak: [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 3 października 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę P. S. na decyzję Wojewody Świętokrzyskiego z dnia [...] maja 2013 r. (znak [...]) w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego z lokalu położonego w Kielcach przy ul. [...].

W uzasadnieniu wyroku, Sąd I instancji przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Na skutek złożonego przez prokuratora wniosku dotyczącego nieprawidłowości w kwestii zameldowania P. S., organ I instancji wszczął z urzędu postępowanie zakończone wydaniem decyzji z dnia 6 marca 2013 r. Podstawą prawną rozstrzygnięcia było ustalenie, że w sprawie zachodzą przesłanki określone w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tj. Dz.U. z 2006 r., Nr 139, poz. 993 ze zm.) [dalej: ustawa o ewidencji ludności], pozwalające na wymeldowanie P. S. z miejsca pobytu stałego.