Wyrok NSA z dnia 18 czerwca 2015 r., sygn. II OSK 2847/13

Na organach ochrony środowiska spoczywa obowiązek bezspornego ustalenia terminu wystąpienia szkody w środowisku.

Teza od Redakcji

Dnia 18 czerwca 2015 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maciej Dybowski sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak /spr./ sędzia del. WSA Mariola Kowalska Protokolant sekretarz sądowy Tomasz Bogdan Godlewski po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Starosty G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 czerwca 2013 r. sygn. akt IV SA/Wa 499/13 w sprawie ze skargi Starosty G. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie szkody w środowisku 1. uchyla zaskarżony wyrok, 2. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w P. z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...]; 3. zasądza od Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska na rzecz Powiatu G. kwotę 500 (pięćset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 19 czerwca 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 499/13, oddalił skargę Starosty G. na postanowienie na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie szkody w środowisku.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Starosta G. decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r., działając na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz.U. z 2010 r. Nr 185, poz. 1243 ze zm.), cofnął Z. R., prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą "[...]" zezwolenie na zbieranie odpadów, nadając swojemu rozstrzygnięciu rygor natychmiastowej wykonalności oraz określając termin bezpiecznego dla środowiska zakończenia działalności na dzień 30 kwietnia 2011 r. Równocześnie Starosta G. na podstawie art. 30 ust. 5 ustawy wezwał Z. R. do usunięcia na własny koszt skutków prowadzonej działalności z pouczeniem, że w przypadku niewykonania tego obowiązku wszczęte zostanie postępowanie egzekucyjne. Następnie organ nałożył na odpowiedzialnego za usunięcie odpadów grzywnę w celu przymuszenia wykonania obowiązku. W maju 2012 r. organ nałożył na zobowiązanego kolejną grzywnę.