Wyrok NSA z dnia 14 kwietnia 2015 r., sygn. II OSK 2154/13

Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) Sędziowie NSA Małgorzata Miron del WSA Mirosław Wincenciak Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skarg kasacyjnych A. Sp. z o.o. w M. i B. Sp. z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 4 czerwca 2013 r. sygn. akt II SA/Ol 309/13 w sprawie ze skarg A. Sp. z o.o. w M. i B. Sp. z o.o. w W. na uchwałę Sejmiku Województwa Warmińsko-Mazurskiego z dnia 19 czerwca 2012 r. nr XVIII/333/12 w przedmiocie uchwalenia planu gospodarki odpadami dla Województwa Warmińsko-Mazurskiego za lata 2011-2016 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie; 2. zasądza od Województwa Warmińsko-Mazurskiego na rzecz A. Sp. z o.o. w M. kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego; 3. zasądza od Województwa Warmińsko-Mazurskiego na rzecz B. Sp. z o.o. w W. kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 4 czerwca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę A. Sp. z o.o. w M. i B. Sp. z o.o. w W. (dalej jako "Spółki") na uchwałę Sejmiku Województwa Warmińsko-Mazurskiego z 19 czerwca 2012 r., Nr XVIII/333/12 w przedmiocie uchwalenia Planu gospodarki odpadami dla Województwa Warmińsko - Mazurskiego za lata 2011-2016.

Oddalając skargę Sąd I instancji w pierwszej kolejności odniósł się do uprawnienia do wniesienia skargi na podstawie art. 91 ust. 1 w związku z art. 90 ust. 1 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 596 ze zm., dalej jako: "ustawa o samorządzie województwa"). W ocenie Sądu I instancji, zaskarżona uchwała nie narusza interesu prawnego Spółek, a przez to nie są one legitymowane do wniesienia skargi. Spółki wskazały bowiem, że pominięcie w wojewódzkim planie gospodarki odpadami planowanych przez nie instalacji, uniemożliwi uzyskanie pozwolenia na budowę stosownie do art. 52 ust. 4 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz.U. z 2010 r., Nr 185, poz. 1243 ze zm. - dalej jako "ustawa o odpadach"). Obecnie analogiczną regulację zawiera art. 127 ust. 5 obowiązującej od 23 stycznia 2013 r. ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2013 r. poz. 21 - dalej jako ustawa o odpadach z 2012 r."). Ponadto Spółki wskazały, że nieuwzględnienie w planie gospodarowania odpadami województwa ich instalacji stawia Spółki w gorszym położeniu gospodarczym, ograniczając prowadzenie przez nich działalności. Cały strumień odpadów komunalnych wytwarzanych w regionie przetwarzany będzie bowiem w instalacjach finansowanych ze środków publicznych z wykluczeniem inwestorów prywatnych. Dodatkowo postawiono zarzut, że zaskarżony plan przewiduje zamknięcie II kwatery składowiska odpadów w M. w czerwcu 2013 r., podczas gdy zarządca dysponuje pozwoleniem zintegrowanym, ważnym do 8 kwietnia 2020 r. Zdaniem Spółek, obowiązek uwzględnienia w planie projektowanych instalacji wynika z art. 14 ust. 6 ustawy o odpadach w związku z art. 16 ust. 3 ustawy z 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., Nr 152, poz. 897 - dale jako "ustawa zmieniająca").