Wyrok NSA z dnia 1 kwietnia 2015 r., sygn. I OSK 2583/14

W orzecznictwie sądowym trafnie podkreśla się, że nie ma podstaw, aby skargę na czynności egzekucyjne traktować jako uniwersalny środek zaskarżenia, za pomocą którego jest możliwe kwestionowanie wszystkich aktów i działań podejmowanych przez organ egzekucyjny w toku całego postępowania egzekucyjnego.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wiesław Morys sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) sędzia del. WSA Iwona Bogucka Protokolant starszy asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej L. B., K. B. i H. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 maja 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 2529/13 w sprawie ze skargi L. B., K. B. i H. A. na postanowienie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie skargi na czynności egzekucyjne oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 21 maja 2014 r., I SA/Wa 2529/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę L. B., K. B. oraz H. A. na postanowienie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z [...] sierpnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie skargi na czynności egzekucyjne. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd podniósł, że przedmiotem badania Sądu w niniejszej sprawie jest postanowienie Ministra Infrastruktury z [...] sierpnia 2013 r., nr [...] uchylające własne postanowienie z [...] lipca 2010 r. w części dotyczącej rozpatrzenia skargi K. B. i H. A. na czynności egzekucyjne, polegające na odebraniu nieruchomości położonej w gminie Stare Babice, obręb [...], oznaczonej jako działka nr [...] o pow. 0,0022 ha i w tym zakresie umarzające postępowanie, a w pozostałej części - tj. części dotyczącej skargi L. B. - utrzymujące postanowienie w mocy, wydane na podstawie art. 54 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r. poz. 1015 ze zm., dalej "u.p.e.a."). Zgodnie § 1 art. 54 tej ustawy, zobowiązanemu przysługuje skarga na czynności egzekucyjne organu egzekucyjnego lub egzekutora oraz skarga na przewlekłość postępowania egzekucyjnego. Zgodnie natomiast z art. 1a pkt 2 u.p.e.a., przez czynność egzekucyjną rozumie się wszelkie podejmowane przez organ egzekucyjny działania zmierzające do zastosowania lub zrealizowania środka egzekucyjnego. Środkiem egzekucyjnym w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym obowiązków o charakterze niepieniężnym jest natomiast, w myśl art. 1a pkt 12 lit. b u.p.e.a., m.in. odebranie nieruchomości. Z istoty skargi na czynności egzekucyjne wynika, że skarga ta powinna być skonkretyzowana i wskazywać na czym polegała - zdaniem strony - nieprawidłowość w przeprowadzeniu tej czynności. W sytuacji, gdy strona nie stawia konkretnych zarzutów, sąd nie może badać, która z czynności egzekucyjnych została przeprowadzona nieprawidłowo. Z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Przy tym, przedmiotem postępowania prowadzonego w sprawie ze skargi na czynność organu egzekucyjnego jest wyłącznie prawidłowość zakwestionowanej czynności egzekucyjnej. Oznacza to, że w postępowaniu tym organ nie ma obowiązku badania zasadności egzekwowanego obowiązku, skupia się jedynie na fizycznej czynności egzekucyjnej.