Wyrok NSA z dnia 1 kwietnia 2015 r., sygn. I OSK 2368/13

Błędna wykładnia oznacza nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, czyli mylne rozumienie określonej normy prawnej, natomiast niewłaściwe zastosowanie to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego, czyli niezasadne uznanie, że stan faktyczny sprawy odpowiada hipotezie określonej normy prawnej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) sędzia NSA Jolanta Rajewska sędzia del. WSA Iwona Bogucka Protokolant starszy asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 maja 2013 r. sygn. akt II SA/Łd 112/13 w sprawie ze skargi B. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie prawa do świadczenia z funduszu alimentacyjnego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi do ponownego rozpoznania, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi na rzecz B. M. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, wyrokiem z dnia 10 maja 2013 r., sygn. akt II SA/Łd 112/13, rozpoznając skargę B. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] listopada 2012r. w przedmiocie świadczeń z funduszu alimentacyjnego, stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta Łódź z dnia [...] września 2012 roku, w części dotyczącej K. M., a w pozostałym zakresie (co do świadczenia M. M.) skargę oddalił.

Przedstawiając w uzasadnieniu stan faktyczny sprawy Sąd I instancji wskazał, iż zaskarżoną decyzją utrzymano w mocy decyzję odmawiającą przyznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego na rzecz dzieci skarżącej: M. i K. od dnia 1 października 2009 r. Postępowanie wszczęto na wniosek matki dzieci z dnia 13 października 2009 r. W wyniku jego rozpatrzenia organ I instancji decyzją z dnia [...] października 2009 r. przyznał świadczenia po 400 zł miesięcznie na każde dziecko na okres od 1 października 2009 r. do 30 września 2010 r., następnie ją zmieniając przez ograniczenie okresu do 31 października 2009 r. Decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi stwierdziło nieważność decyzji Prezydenta Łodzi z dnia [...] października 2009 r. W jej następstwie organ I instancji rozpatrując opisany na wstępie wniosek decyzją z dnia [...] września 2012 r., na podstawie art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2012 r., poz. 1228), odmówił jego uwzględnienia. Uznał bowiem, że na dzień 30 września 2009 r. nie istniało już żadne zadłużenie alimentacyjne, a powstała nadpłata alimentów, zaś od października 2009 r. egzekucja alimentów stała się w pełni skuteczna. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi nie uwzględniło odwołania strony, w którym ta eksponowała naruszenie prawa materialnego poprzez dokonanie wadliwych ustaleń, że pobrała świadczenie nienależne a egzekucja jest skuteczna i nie ma żadnych zaległości, podczas gdy wpłaty dokonywane przez dłużnika zaliczyła na poczet alimentów zaległych, i zaskarżoną decyzją utrzymało w mocy kwestionowane rozstrzygnięcie. W jej uzasadnieniu wskazało, iż z rozliczenia dokonanego przez organ I instancji wynika, że na dzień 31 stycznia 2006 r. istniała nadpłata alimentów, a od lutego 2006 r. egzekucja stała się skuteczna, i było tak nadal w okresie zasiłkowym 2006/2007. Nadto organ podał, iż wyrokiem Sądu Rejonowego dla Miasta Łódź - Śródmieście z dnia [...] czerwca 2008 r., sygn. akt [...], podwyższono alimenty zasądzone od W. M. na rzecz M. M. i K. M. z kwot po 350 zł do kwot po 400 zł miesięcznie na każde dziecko od dnia 14 listopada 2007 r. Przy uwzględnieniu zaprzestania wpłat przez dłużnika od listopada 2007 r. oraz rozliczeń dokonanych w decyzjach z dnia [...] maja 2012 r. i [...] sierpnia 2012 r., organ ustalił iż w dacie wydawania przez Prezydenta Łodzi decyzji z dnia [...] października 2008 r. zadłużenie wynosiło [...] zł, stąd przedmiotowe świadczenie przysługiwało dzieciom w przyznanej wysokości. Przy czym na dzień 30 września 2009 r. nie istniało żadne zadłużenie i powstała nadpłata. W konsekwencji czego przyjął, iż od października 2009 r. egzekucja alimentów stała się w pełni skuteczna. Natomiast wyliczenia strony uznał organ ten za nieprawidłowe, bo nieuwzględniające kwot zaliczek alimentacyjnych i świadczeń z funduszu alimentacyjnego. W intencji ustawodawcy świadczenia te mają zabezpieczać przede wszystkim wykonywanie bieżących zobowiązań alimentacyjnych niejako w zastępstwie osoby zobowiązanej, która z jakichś powodów nie realizuje go. Zatem przy ustalaniu zaległości alimentacyjnych należy zobowiązania z tego tytułu pomniejszać nie tylko o dokonywane wpłaty dłużnika, ale również o kwoty wypłacane przez organ właściwy wierzyciela.