Postanowienie NSA z dnia 19 marca 2015 r., sygn. II GZ 62/15

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Magdalena Bosakirska po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia K. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 20 listopada 2014 r., sygn. akt V SA/Wa 2250/14 w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Dyrektora M. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. z dnia [...] lipca 2014 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie

Postanowieniem z 20 listopada 2014 r., sygn. akt V SA/Wa 2250/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odmówił K. K. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.

I

Sąd I instancji stwierdził, że oświadczenia złożone przez K. K. na urzędowym formularzu PPF okazały się niewystarczające do oceny, czy nie jest on w stanie ponieść kosztów sądowych bez uszczerbku dla koniecznego utrzymania. W związku z tym wezwano stronę do podania informacji pozwalających na lepszą ocenę jej sytuacji majątkowej oraz do złożenia określonych dokumentów. Powyższe wezwanie nie zostało przez wnioskodawcę wykonane, wobec czego Sąd uznał, iż nie wykazał on, że w odniesieniu do jego osoby wystąpiła ustawowa przesłanka przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym. W tym stanie rzeczy nastąpił brak możliwości porównania wysokości obciążeń finansowych w postępowaniu sądowym z rzeczywistymi możliwościami płatniczymi. Sąd stwierdził, że analizując złożone przez stronę oświadczenia nie sposób dokonać rzetelnej oceny możliwości ponoszenia kosztów sądowych w sprawie. Przede wszystkim nie zostało wyjaśnione skąd skarżący czerpie środki na utrzymanie, jeśli jego dochód - według oświadczenia - w ciągu dwóch miesięcy poprzedzających złożenie wniosku "kształtował się na poziomie 400 zł", z czego ponosił wydatek na czynsz za mieszkanie w wysokości 250 zł. Ustalenia wymagało również, jaki jest tytuł prawny do mieszkania, za które ponosi czynsz.