Wyrok NSA z dnia 8 października 2015 r., sygn. I GSK 207/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Gronowski Sędzia NSA Marzenna Zielińska (spr.) Sędzia NSA Joanna Zabłocka Protokolant Magdalena Sagan po rozpoznaniu w dniu 8 października 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej G. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 września 2013 r. sygn. akt V SA/Wa 1040/13 w sprawie ze skargi G. N. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie zmiany wiążącej informacji taryfowej 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2) zasądza od Szefa Służby Celnej na rzecz G. N. kwotę 380 (trzysta osiemdziesiąt) złotych kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 26 września 2013 r. o sygn. akt V SA/Wa 1040/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; zw. dalej "p.p.s.a."), oddalił skargę G. N. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] stycznia 2013 r. (nr [...]), którą organ ten utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] września 2012 r. (nr [...]) o odmowie zmiany swojej decyzji z dnia [...] stycznia 2012 r. (nr [...]), tj. wiążącej informacji taryfowej (WIT) dla towaru pod nazwą handlową "A.".

Sąd pierwszej instancji wskazał w swoim rozstrzygnięciu ustalenia faktyczne i stanowisko organów celnych orzekających w sprawie. Organy te ustaliły, że Dyrektor Izby Celnej w [...] w dniu [...] stycznia 2012 r. wydał decyzję - wiążącą informację taryfową, w której ustalił klasyfikację taryfową dla towaru po nazwą handlową "A." podając jako właściwy kod CN 2106 90 98 (obejmujący pozostałe przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone), nie uwzględniając tym samym proponowanej przez wnioskodawcę (G. N. - prowadzącego działalność gospodarczą jako [...]) klasyfikacji do kodu CN 3004 50 00 (obejmującego leki zawierające witaminy). Od wspomnianej decyzji nie wniesiono odwołania, natomiast po rozpoznaniu złożonego w maju 2012 r. wniosku strony o wznowienie postępowania Dyrektor Izby Celnej postanowieniem z dnia [...] czerwca 2012 r. postępowanie to wznowił, lecz decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. (od której nie wniesiono odwołania) odmówił uchylenia WIT. Następnie w dniu [...] sierpnia 2012 r. G. N. złożył wniosek o zmianę WIT z dnia [...] września 2012 r. poprzez zastosowanie w niej kodu CN 3004 50 00, przy czym wniosek ten został oparty na art. 253 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) w związku z art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 ze zm.). Organy celne I i II instancji uznały, że nie ma podstaw do zmiany wspomnianej decyzji WIT zarówno w oparciu o art. 253 § 1 Ordynacji podatkowej, jak i o art. 253a § 1 tej ustawy. Odnośnie do pierwszej ze wskazanych podstaw prawnych zmiany decyzji, organy celne przyjęły, że nie wystąpiła wynikająca z tego przepisu przesłanka, aby strona nie nabyła prawa na mocy decyzji ostatecznej, która miałby być zmieniona. W ocenie organów, decyzja WIT stworzyła prawa nabyte dla strony, skoro przez nabycie prawa należy rozumieć każdą korzyść, jaką strona wyciąga pod względem prawnym z załatwienia sprawy decyzją, zaś w przypadku spornej decyzji korzyścią tą była pewność prawna w zakresie klasyfikacji taryfowej opisanego w decyzji towaru. Natomiast odnośnie do drugiej z podstaw prawnych zmiany decyzji (art. 253a § 1 Ordynacji podatkowej) organy celne uznały, że za zmianą lub uchyleniem decyzji WIT nie przemawiał ani interes publiczny, ani ważny interes strony, o których mowa w tym przepisie.