Wyrok NSA z dnia 18 sierpnia 2015 r., sygn. I GSK 1909/14

Podatek akcyzowy

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Przegalińska Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz Sędzia del. WSA Inga Gołowska (spr.) Protokolant Karolina Mamcarz po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. Spółki z o.o. w . L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 27 sierpnia 2014 r., sygn. akt I SA/Lu 194/14 w sprawie ze skargi M. Spółki z o.o. w L. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] stycznia 2014 r., nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku akcyzowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od M. Spółki z o.o. w L. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w B. 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 27 sierpnia 2014r. sygn. akt: I SA/Lu 194/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę M. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w L. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z [...] stycznia 2014r. nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku akcyzowym z tytułu sprzedaży energii elektrycznej w miesiącu lutym 2006r.

Referując stan sprawy Sąd I instancji podał, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Celnej w B. po rozpatrzeniu odwołania M. spółki z o.o. w L. uchylił w całości decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w L. z [...] stycznia 2009r, odmawiającą stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym z tytułu sprzedaży energii elektrycznej w miesiącu lutym 2006r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.

W dniu 23 listopada 2006r. do Urzędu Celnego wpłynął wniosek spółki o stwierdzenie oraz zwrot nadpłaty podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży energii elektrycznej w miesiącu lutym 2006r. Naczelnik Urzędu Celnego odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym, a Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

Wyrokiem z 11 grudnia 2007r. sygn. akt: I SA/Lu 515/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uchylił zaskarżoną decyzję DIC oraz poprzedzającą ją decyzję NUC. Sąd wyraził pogląd, że przepis art. 21 ust. 5 dyrektywy Rady 2003/96/WE spełnia przesłanki do uznania go za bezpośrednio skuteczny, albowiem jest on treściowo jasny i precyzyjny, a także bezwarunkowy. W myśl tego przepisu energia elektryczna podlega podatkom, które stają się wymagalne w momencie dostawy przez dystrybutora lub redystrybutora. Dystrybutor to osoba lub instytucja zajmująca się rozdzielaniem i rozprowadzaniem towarów. Takie pojęcie dystrybutora pozostaje w ścisłym związku z pojęciem dystrybucji zdefiniowanym w art. 2 pkt 5 w zw. z pkt 19 Dyrektywy 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 26 czerwca 2003r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylającej dyrektywę 96/92/WE (Dz.U.UE-sp.12-2- 211). Wymagalność podatku, która jest zawsze związana ze sprzedażą towaru akcyzowego przez podatnika, oznacza, że w myśl tego przepisu podatnikiem podatku akcyzowego w przypadku sprzedaży energii elektrycznej jest jedynie podmiot dokonujący tej sprzedaży odbiorcy końcowemu tej energii. Bezpośrednia skuteczność wskazanego przepisu oznacza,