Wyrok NSA z dnia 26 lutego 2015 r., sygn. II GSK 2270/13
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Cezary Pryca (spr.) Sędzia NSA Zofia Przegalińska Sędzia del. WSA Zbigniew Czarnik Protokolant Patrycja Kozłowska po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej C. P. Spółki z o.o. Spółki komandytowej w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 czerwca 2013 r. sygn. akt VI SA/Wa 1045/13 w sprawie ze skargi C. P. Spółki z o.o. Spółki komandytowej w L. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z 28 czerwca 2013 r., sygn. akt VI SA/Wa 1045/13, oddalił skargę C. P. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w L. (dalej: skarżąca) na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie wydania zezwolenia na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej.
Sąd I instancji wskazał w swoim rozstrzygnięciu, że Główny Inspektor Farmaceutyczny decyzją zaskarżoną utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] listopada 2012 r. odmawiająca udzielenia przedsiębiorcy C. P. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w L. zezwolenia na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej, zlokalizowanej w L., przy ul. K. [...].
Organ wskazał, że udzielenie zezwolenia na rzecz skarżącej byłoby możliwe wyłącznie, gdyby przedsiębiorca we wniosku wskazał, jakie [...] produktów leczniczych będzie stanowić przedmiot obrotu. Ograniczenie to znalazłoby się wówczas w treści zezwolenia na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej.
Główny Inspektor Farmaceutyczny za nieuzasadnione uznał zarzuty zawarte we wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy wraz z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji. Za bezpodstawny Główny Inspektor Farmaceutyczny uznał zarzut dotyczący naruszenia przepisów postępowania poprzez dowolne i błędne ustalenia faktyczne tj. naruszenie art. 7, 77 § 1 i art. 80 oraz art. 107 kpa, a w konsekwencji przyjęcie, że skarżąca nie spełnia warunków prowadzenia hurtowni farmaceutycznej, określonych w art. 77-79 Prawa farmaceutycznego.