Wyrok NSA z dnia 24 marca 2015 r., sygn. II GSK 371/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż (spr.) Sędzia NSA Maria Jagielska Sędzia NSA Hanna Kamińska Protokolant Konrad Piasecki po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. B. M. L. Ch. & K., w L., C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 9 października 2013 r. sygn. akt VI SA/Wa 1378/13 w sprawie ze skargi P. B. M. L. Ch. & K., w L., C. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia prawa ochronnego na graficzny znak towarowy oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 9 października 2013 r. oddalił skargę P. B. M. L. Ch. & K. z siedzibą w L., C. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lutego 2013 r. w przedmiocie odmowy udzielenia prawa ochronnego na graficzny znak towarowy.

Stan sprawy przyjęty przez Sąd I instancji przedstawiał się następująco:

Urząd Patentowy RP decyzją z dnia [...] kwietnia 2012 roku odmówił udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy graficzny w postaci pojedynczego koloru - fiolet - odcień Pantone numer 2623, zgłoszony przez skarżącą firmę pod numerem [...], przeznaczony do oznaczania usług łączności w zakresie telefonii komórkowej. Organ wskazał, że zgłoszony znak nie posiadał pierwotnej zdolności odróżniającej w swojej klasie a ponadto skarżąca nie wykazała dostatecznie, iż znak ten nabył w następstwie jego używania wtórną zdolność odróżniającą w rozumieniu art. 130 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 roku Prawo własności przemysłowej (t.j.: Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117 ze zm., dalej: p.w.p.).

Objętą skargą decyzją z dnia [...] lutego 2013 r., wydaną wskutek ponownego rozpatrzenia sprawy, Urząd Patentowy RP utrzymał w mocy swoje poprzednie rozstrzygnięcie podnosząc, że znak towarowy nie mógł uzyskać prawa ochronnego, gdyż nie pozwalały na to bezwzględne przeszkody, o których mowa w art. 129 ust. 1 pkt 2 i art. 129 ust. 2 pkt 1 p.w.p., stanowiących, że nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia, które nie mają dostatecznych znamion odróżniających oraz, że z zastrzeżeniem art. 130 nie mają dostatecznych znamion odróżniających oznaczenia, które nie nadają się do odróżniania w obrocie towarów, dla których zostały zgłoszone. Organ wskazał, że zgłoszone oznaczenie posiada zdolność do bycia znakiem towarowy z uwagi na to, że oznaczenie to zostało odwzorowane graficznie i określone za pomocą kodu identyfikacji Panteon 2623. Taki sposób graficznego przedstawienia znaku dotyczącego pojedynczego koloru jest zgodny z wymogami stawianymi oznaczeniu, które by pełnić swoją funkcję w charakterze znaku towarowego musi być jasne, precyzyjne, samo w sobie kompletne, łatwo dostępne, zrozumiałe, trwałe i obiektywne. W ocenie organu, w odniesieniu do koloru per se, istnienie pierwotnej zdolności odróżniającej, bez jakiegokolwiek wcześniejszego używania, jest możliwe tylko w wyjątkowych okolicznościach, w szczególności, gdy liczba towarów lub usług, dla których znak jest zgłoszony jest bardzo ograniczona i gdy relewantny rynek jest bardzo specyficzny. W tym zakresie organ uznał, że zgłoszony do ochrony znak towarowy o odcieniu koloru per se fioletowym, pierwotnie nie posiada dostatecznych znamion odróżniających. Nabycie wtórnej zdolności odróżniającej, co do usług łączności w zakresie telefonii komórkowej, nie zostało natomiast wykazane przez stronę.