Wyrok NSA z dnia 20 października 2015 r., sygn. II FSK 2111/13

W postępowaniu podatkowym przyjęto jako obowiązującą zasadę swobodnej oceny dowodów, o której stanowi art. 191 Ordynacji podatkowej. W myśl tej zasady organy podatkowe nie są skrępowane regułami dotyczącymi wartości poszczególnych dowodów, orzekają na podstawie własnego przekonania, popartego zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego. Nakłada ona też na organy podatkowe obowiązek oceny wszystkich zebranych w sprawie dowodów, każdego z nich z osobna i we wzajemnym ich związku.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 20 października 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M.P. i R.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 11 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Go 93/13 w sprawie ze skargi M.P. i R.P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze z dnia 20 grudnia 2012 r. nr [...], [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn z tytułu umowy darowizny 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M.P. i R.P. solidarnie na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze kwotę 1800 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Go 93/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę M. P. i R. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 20 grudnia 2012 r. w przedmiocie podatku od spadków i darowizn z tytułu umowy darowizny.

1.2. Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji podał, że po ponownym rozpoznaniu sprawy decyzją z dnia 12 czerwca 2012 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. ustalił Skarżącym podatek od spadków i darowizn w wysokości 46.184,00 zł od umowy darowizny zawartej w dniu 2 stycznia 2001 r. Uzasadniając wskazał, że dnia 2 stycznia 2001 r. miała miejsce między R. P. jako darczyńcą i M. P. jako obdarowaną darowizna środków pieniężnych w kwocie 240.000,00 zł, a fakt zawarcia umowy darowizny oraz jej wykonania został ustalony w postępowaniu podatkowym zakończonym decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 10 grudnia 2009 r. Podniesiono, że w sprawie ma zastosowanie art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 1997 r., Nr 16, poz. 89 z późń. zm., dalej zwana : "u.p.s.d."), w brzmieniu z dnia 1 stycznia 2007 r., z którego wynika, że nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych w drodze darowizny lub polecenia darczyńcy podlega opodatkowaniu według stawki 20%, jeżeli obowiązek podatkowy powstał wskutek powołania się podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej w toku czynności sprawdzających, postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego na okoliczność dokonania tej darowizny, a należny podatek od tego nabycia nie został zapłacony. Ponadto wskazał, że wpłata kwoty 14.700,00 zł w dniu 16 listopada 2009 r. nie uchyla działania art. 15 ust. 4 u.p.s.d. ze względu na to, iż zapłata podatku od spadków i darowizn może nastąpić tylko na podstawie decyzji wymiarowej organu podatkowego, a prawidłowo wyliczony podatek od spadków i darowizn powinien wynosić 15.586,00 zł, przy zastosowaniu kwoty wolnej i tabeli obowiązującej w dniu zawarcia umowy. Za niewiarygodne uznał organ podatkowy twierdzenia o obciążeniu darowizny obowiązkiem wykonania polecenia obejmującego : kierowanie i doradztwo finansowe, bankowe i giełdowe na rzecz R. i A. P. na czas nieokreślony o wartości miesięcznej 5.000,00 zł, zakup samochodu marki Mercedes i bezpłatnego użyczenia go rodzicom, tj. R. i A. P., nieodpłatnego prawa użytkowania nieruchomości nabytej za darowane środki pieniężne na czas nieokreślony nie krótszy niż 30 lat, o rocznej wartości określonej na kwotę 24.000,00 zł. Skarżący w odwołaniu zarzucili naruszenie prawa materialnego, tj. art. 74 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, dalej zwana : "K.c.") w zw. z art. 75 K.c., poprzez błędną wykładnię art. 75 poprzez przyjęcie, że nie dokonanie czynności prawnej z zastosowaniem formy ad probationem powoduje nieważność tej lub też niemożliwość jej wykazania innymi środkami dowodowymi, a co za tym idzie przyjęcie błędnego ustalenia, że nie jest możliwe udowodnienie istnienia stosunku polecenia w zakresie używania samochodu osobowego Mercedes Benz 500 S, czy też doradztwa w zakresie działalności kantorowej. Ponadto zarzucono naruszenie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., zwana dalej "Ordynacja podatkowa"), w szczególności art. 121, art. 122, art. 180, art. 187, art. 188 i art. 191, art. 198 § 2 i art. 199a § 3 poprzez nie przeprowadzenie dowodu : z bilingów telefonicznych strony i połączeń z darczyńcą w zakresie wykonywania polecenia poprzez wezwanie A. P. na podstawie art. 198 § 2 Ordynacji podatkowej o dostarczenie tych bilingów, z zeznań strony R. P. na okoliczność szczegółowego użytkowania w ramach polecenia nieruchomości będącej przedmiotem darowizny.