Wyrok NSA z dnia 30 czerwca 2015 r., sygn. I FSK 441/14

Trudno wymagać dalszej aktywaności dowodowej od organu podatkowego wobec braku należytego współdziałania w tym zakresie samej strony, do którego obliguje wszak art. 116 § 1 pkt 1 lit. b w zw. z art. 116a Ordynacji podatkowej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia WSA del. Maja Chodacka, , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skarg kasacyjnych A.B.C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 6 listopada 2013 r. sygn. akt I SA/Ol 510/13 w sprawie ze skarg A.B.C. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 6 czerwca 2013 r. nr [...], [...], [...],[...], [...], [...],[...], [...], [...],[...], [...], [...], w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności podatkowej członka zarządu stowarzyszenia za zaległości podatkowe stowarzyszenia 1) oddala skargi kasacyjne, 2) zasądza od wnoszących skargi kasacyjne na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w O. kwotę 2640 (słownie: dwa tysiące sześćset czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 6 listopada 2013 r., I SA/Ol 510/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w połączonych sprawach oddalił skargi W. J., J. Z., B. W., W. C., S. S., B. G., J. M., J. K., R. W., K. R., M. O. oraz R. M. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w O. z 6 czerwca 2013 r. w przedmiocie orzeczenia solidarnej odpowiedzialności ww. członków zarządu stowarzyszenia A. [...] z siedzibą w O. za zaległości podatkowe tego stowarzyszenia w podatku od towarów i usług. Podstawę prawną wyroku stanowił art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej Ppsa.

2. Jak zauważono w motywach orzeczenia, zaskarżone decyzje organu odwoławczego wydane zostały po uchyleniu wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 27 października 2010 r., I SA/Ol 583-584/10 oraz I SA/Ol 591-603/10 wcześniejszych decyzji tego organu z 23 czerwca 2010 r. i oddaleniu przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokami z 19 września 2012 r., II FSK 345-359/11 skarg kasacyjnych Dyrektora Izby Skarbowej wniesionych od ww. wyroków Sądu pierwszej instancji. Sądy uznały w szczególności, że w postępowaniu dotyczącym orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności członków zarządu stowarzyszenia za jego zaległości podatkowe nie została przez organy przeanalizowana kwestia rachunku bankowego stowarzyszenia i zebranych tam środków finansowych, jak również nie wyjaśniono do końca wątpliwości, czy właściwym czasem do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości był 9 sierpnia 2004 r. Wskazano w tym zakresie na rachunek zysków i strat za 2005 r., w którym wykazano dochód w wysokości ponad 430.000 zł. Informacja taka wynikała również ze znajdującej się w aktach podatkowych kserokopii deklaracji CIT-8 za 2005 r.