Wyrok NSA z dnia 6 sierpnia 2015 r., sygn. II FSK 1712/13

Odsetki przekazane zagranicznej spółce, a nie instytucji finansowej, są objęte w Polsce podatkiem u źródła.

Gazeta Prawna nr 163/2015

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA (del.) Zbigniew Romała, Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 marca 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 2233/12 w sprawie ze skargi B. S.A. z siedzibą w Warszawie (obecnie: M. Spółka Akcyjna) na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 5 marca 2012 r. nr IPPB5/423-1118/11-4/PS w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od M. Spółka Akcyjna (dawniej: B. S.A. z siedzibą w W.) na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 280 (słownie: dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 5 marca 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 2233/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi B. S.A. z siedzibą w W. (obecnie: M. Spółka Akcyjna) uchylił interpretację Ministra Finansów (organ upoważniony - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie) z dnia 5 marca 2012 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

1.2. Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji podał, że Skarżąca wystąpiła do Ministra Finansów z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania : art. 11 umowy między Rzeczypospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90, dalej zwana : "umowa między RP a RFN"), art. 11 umowy między Rzeczypospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2005 r., Nr 224, poz. 1921, dalej zwana : "umowa między RP a Austrią"), art. 11 umowy między Rzeczypospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2004 r., Nr 2011, poz. 2139, dalej zwana : "umowa między RP a Belgią"), art. 11 umowy między Rzeczypospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2010 r., Nr 37, poz. 205, dalej zwana : "umowa między RP a Finlandią"), art. 11 umowy między Rzeczypospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2010 r., Nr 134, poz. 899, dalej zwana : "umowa między RP a Norwegią"), art. 11 umowy między Rzeczypospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1996 r., Nr 110, poz. 527, dalej zwana : "umowa między RP a Luksemburgiem"), art. 11 umowy między Rzeczypospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840, dalej zwana : "umowa między RP a UK"), art. 11 umowy między Rzeczypospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r., Nr 216, poz. 2120, dalej zwana : "umowa między RP a Królestwem Niderlandów"), art. 11 umowy między Rzeczypospolitą Polską a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1996 r. r., Nr 29, poz. 129, dalej zwana : "umowa między RP a Irlandią") oraz art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej zwana : "u.p.d.o.p."). Strona wskazała, że prowadzi działalność na podstawie polskiego prawa bankowego. Głównym udziałowcem Banku jest niemiecki bank - C. (dalej: "Bank"). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Skarżąca otrzymuje od Banku finansowanie w postaci udzielonych kredytów lub pożyczek, jak również na podstawie obligacji wyemitowanych przez Stronę (dalej łącznie: "Instrumenty"). Bank rozważa obecnie cesję wierzytelności wynikających z tych Instrumentów na podmiot zagraniczny niebędący bankiem (dalej: "Cesjonariusz"). W zależności od sytuacji, przeniesienie Instrumentów może być dokonane poprzez samą cesję wierzytelności lub też przez cesję wierzytelności wynikających z Instrumentów połączoną z przejęciem przez Cesjonariusza długu wynikającego z Instrumentów. Wierzytelności z tytułu Instrumentów mogą zostać przeniesione na jednego lub więcej Cesjonariuszy. Cesjonariusz, na którego zostaną przeniesione wierzytelności wynikające z Instrumentów będzie rezydentem podatkowym w jednym z następujących krajów: Austria, Belgia, Holandia, Luksemburg, Niemcy, Irlandia, Wielka Brytania, Finlandia, Norwegia. Rezydencja podatkowa Cesjonariusza zostanie potwierdzona odpowiednim certyfikatem rezydencji. Po przeniesieniu wierzytelności wynikających z Instrumentów przez Bank na Cesjonariusza, Strona będzie płaciła odsetki do Cesjonariusza. Skarżąca zadała pytania czy w związku z postanowieniami :