Wyrok NSA z dnia 2 lipca 2015 r., sygn. II FSK 1419/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA (del.) Zbigniew Romała, Protokolant Monika Myślak-Kordjak, po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1097/12 w sprawie ze skargi S. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądza od S. P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie kwotę 280 (słownie: dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 grudnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1097/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi S.P. (dalej jako "Skarżąca"), uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 stycznia 2012 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji orzekającej o solidarnej odpowiedzialności członka zarządu spółki za zaległości podatkowe spółki w podatku od towarów i usług za marzec i kwiecień 2005 r.

Przedstawiając w uzasadnieniu powyższego wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że wnioskiem z dnia 22 kwietnia 2011 r. pełnomocnik Skarżącej wystąpił do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją z dnia 6 grudnia 2010 r. orzekającą o solidarnej odpowiedzialności Skarżącej - członka zarządu "C." sp. z o.o. w W., wraz ze Spółką oraz drugim członkiem zarządu, za zaległości podatkowe tej spółki. Jako podstawę żądania wznowienia postępowania pełnomocnik Skarżącej wskazał przesłankę zawartą w art. 240 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), tj. niezawiniony brak udziału Skarżącej w postępowaniu, podnosząc, że adres w M. ul. [...], pod który w toku postępowania podatkowego zakończonego decyzją z dnia 6 grudnia 2010 r. kierowana była korespondencja, nie jest adresem zamieszkania Skarżącej, gdyż od dnia 1 grudnia 2009 r. Skarżąca zamieszkuje pod adresem w W. na ul. [...]. Do wniosku o wznowienie postępowania załączono zaświadczenie o zameldowaniu z dnia 18 kwietnia 2011 r., z którego treści wynika, że Skarżąca zameldowana jest na pobyt stały od dnia 1 grudnia 2009 r. pod adresem w W. na ul. [...], jak też zaświadczenie z dnia 19 kwietnia 2011 r. o wymeldowaniu z pobytu stałego, z którego wynika, że Skarżąca w okresie od 6 lutego 2004 r. do 12 czerwca 2007 r. zameldowana była w M. przy ul. [...]. Pełnomocnik Skarżącej wskazał, że wysyłanie pism pod adres, który nie był właściwym adresem zamieszkania Skarżącej nie może być uznane za prawidłowe, a w szczególności do takiego doręczenia nie może być stosowane doręczenie zastępcze dokonane na podstawie art. 150 Ordynacji podatkowej. Przedstawiając powyższe pełnomocnik Skarżącej wniósł o wznowienie postępowania, a następnie o uchylenie decyzji z dnia 6 grudnia 2010 r. i umorzenie postępowania w sprawie.