Wyrok NSA z dnia 26 lutego 2015 r., sygn. I FSK 158/14

Z 180 § 1 i art. 188 Ordynacji podatkowej nie wynika, aby organy podatkowe miały obowiązek powtórzenia przesłuchania świadka, który zeznawał w innym postępowaniu. W konsekwencji korzystanie z tak uzyskanych zeznań samo w sobie nie narusza zasady czynnego udziału strony w postępowaniu podatkowym, ani też nie może naruszać jakichkolwiek innych przepisów Ordynacji podatkowej. Twierdzenie przeciwne jest wadliwe chociażby z punktu widzenia zasady racjonalności prawodawcy i wewnętrznej niesprzeczności prawa.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia NSA Marek Kołaczek (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Nina Półtorak, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. C. S. spółki z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 września 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 3243/12 w sprawie ze skargi B. C. S. spółki z o. o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 17 września 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. C. S. spółki z o.o. z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1.800 zł (słownie: jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji oraz przedstawiony przez ten Sąd dotychczasowy przebieg postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z 12 września 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 3243/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę B. C. S. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 17 września 2012 r., wydaną w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2007 r.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że decyzją z 14 lutego 2012 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. określił B. C. S. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej jako "spółka" lub "skarżąca") kwotę zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okresy: luty, kwiecień, czerwiec, październik - grudzień 2007 r., kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za okresy: styczeń, maj, lipiec, sierpień - wrzesień 2007 r. oraz podatek do zapłaty z tytułu wystawienia w lipcu 2007 r. faktury VAT nie dokumentującej faktycznych zdarzeń gospodarczych, w trybie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535, ze zm., dalej również jako: "ustawa o VAT" lub "u.p.t.u."). Organ pierwszej instancji stwierdził, że spółka dokonała zawyżenia podatku naliczonego odliczając podatek z faktur wystawionych przez D. [...], P. [...] oraz K. [...]. W opinii organu faktury wystawione przez ww. podmioty nie dokumentują rzeczywistych transakcji gospodarczych. Ponadto organ stwierdził, że w trakcie kontroli wykazano, że skarżąca wystawiła na rzecz spółki K. fakturę sprzedaży nr 1/07/2007 z 2 lipca 2007 r. tytułem: "obciążenie kosztami wykonania tymczasowych adaptacji". Kontrolujący uznali, że ww. faktura wystawiona została w trybie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT bowiem nie odzwierciedla rzeczywistej transakcji gospodarczej.