Wyrok NSA z dnia 4 marca 2015 r., sygn. I FSK 241/14

"Zasiadanie" w zarządzie nie musi w każdym przypadku oznaczać pełnienia obowiązków członka zarządu, a w konsekwencji ponoszenia odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki. Za takim rozumieniem treści art. 116 § 2 Op przemawia jego wykładnia językowa, albowiem w przepisie jest mowa o "pełnieniu obowiązków", a więc o ich wykonywaniu, działaniu aktywnym, o określonym stanie faktycznym, a nie formalnym, wynikającym tylko z figurowania w określonych dokumentach czy piastowania danego stanowiska. Przemawia za tym również wykładnia celowościowa, albowiem oczywistym wydaje się, że podstawą do przeniesienia odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki jest fakt, iż w danym okresie, konkretna osoba, bardziej lub mniej właściwie prowadzi sprawy danego podmiotu, co oznacza, że jako członek organu zarządzającego odpowiada całym swoim majątkiem za działania lub zaniechania.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek (spr.), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia del. WSA Bartosz Wojciechowski, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skarg kasacyjnych:1) B. D. 2) Dyrektora Izby Skarbowej w P., od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 listopada 2013 r. sygn. akt I SA/Po 330/13 w sprawie ze skargi B. D. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 21 lutego 2013 r. nr [...], [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe w podatku od towarów i usług za II kwartał 2008 r. i IV kwartał 2009 r. wraz z należnymi odsetkami oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu pełnienia funkcji płatnika za miesiące od lutego do listopada 2008 r. wraz z należnymi odsetkami 1) oddala skargę kasacyjną B. D., 2) uchyla zaskarżony wyrok w części określonej w pkt I, III i IV i przekazuje w tym zakresie sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, 3) zasądza od B. D. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 430 (słownie: czterysta trzydzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.