Wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2015 r., sygn. I FSK 259/14

Wskazanie mienia, o którym mowa w art. 116 § 1 O.p., musi być wskazaniem realnym, dającym takie wskazówki co do jego usytuowania, które organowi podatkowemu pozwolą na skierowanie do tego mienia egzekucji, jednakże ewentualna ogólnikowość takiego wskazania nie oznacza braku po stronie wierzyciela, jakim jest organ podatkowy, powinności podjęcia czynności zmierzających do jego uszczegółowienia w stopniu pozwalającym na podjęcie czynności egzekucyjnych. Przesłanka ta istnieć musi w momencie orzekania o odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki. Dopiero wskazanie mienia, które istnieje w momencie orzekania o odpowiedzialności członka zarządu, z którego egzekucja na ten moment jest możliwa zwalnia członka zarządu z odpowiedzialności jako osoby trzeciej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki (sprawozdawca), Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Danuta Oleś, , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 września 2013 r. sygn. akt III SA/Gl 922/13 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 31 stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zobowiązania w podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji

Wyrokiem z dnia 26 września 2013 r., sygn. akt III SA/Gl 922/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę J.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 31 stycznia 2013 r.

2. Przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji tok postępowania

2.1. Zaskarżoną decyzją z dnia 31 stycznia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w K., po rozpatrzeniu odwołania skarżącego, utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w K. z dnia 19 września 2012 r., orzekającą o odpowiedzialności podatkowej skarżącego jako byłego członka zarządu spółki I. S.A. z siedzibą w K. (dalej: zwana również jako Spółka) za zaległości podatkowe Spółki z tytułu zobowiązań w podatku od towarów i usług za styczeń i marzec 2007 r. oraz II, III i IV kwartał 2007 r. wraz z należnymi odsetkami za zwłokę od zaległości oraz kosztami postępowania egzekucyjnego na zasadzie odpowiedzialności solidarnej ze Spółką.