Wyrok NSA z dnia 10 kwietnia 2015 r., sygn. I FSK 313/14

Sprzedaż dokonana przez przedsiębiorcę nie mieściła się w ramach zarejestrowanej przez niego działalności gospodarczej i dlatego nie można uznać go za podatnika VAT, a tym samym pozwolić mu na odliczenie podatku naliczonego. Z drugiej strony musiał zapłacić podatek należny z racji tego, że sam wystawił trzy faktury. Wynika to z art. 108 ust. 1 ustawy o VAT.

Gazeta Prawna nr 71/2015

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Barbara Wasilewska (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Hieronim Sęk, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 12 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Bk 406/13 w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 6 czerwca 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące: marzec i kwiecień 2010 r., kwiecień, maj i grudzień 2011 r. oraz styczeń, luty i marzec 2012 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

Wyrokiem z dnia 12 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Bk 406/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę M.G. (zwanego dalej "podatnikiem" lub "skarżącym") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 6 czerwca 2013 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec i kwiecień 2010 r., kwiecień, maj i grudzień 2011 r. oraz styczeń, luty i marzec 2012 r.

Stan sprawy przedstawiony przez Sąd I instancji

Dyrektor Izby Skarbowej w B. decyzją z 6 czerwca 2013 r. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu kontroli Skarbowej w B. z 28 lutego 2013 r. W decyzji tej organ odwoławczy stwierdził, że skarżący w kontrolowanym okresie od 1 stycznia 2010 r. do 31 marca 2012 r. nie prowadził działalności gospodarczej, co przekładało się na pozbawienie go prawa do odliczenia podatku naliczonego. Organ wyjaśnił, że podatnik prowadził działania mające na celu ochronę siedlisk rzadkich gatunków ptaków i roślin, które realizowane były na obszarze [...] Parku Narodowego w ramach programu rolnośrodowiskowego, pakiet "Ochrona zagrożonych gatunków ptaków i siedlisk przyrodniczych". Za działania te uzyskał płatności rolnośrodowiskowe. W okresie objętym postępowaniem kontrolnym dzierżawił około 1.578,03 ha gruntów położonych na terenie [...] Parku Narodowego. Zobowiązał się do użytkowania dzierżawionych gruntów wyłącznie zgodnie z wymogami ochrony zagrożonych gatunków i siedlisk przyrodniczych, na podstawie sporządzonego we własnym zakresie dokumentu pod nazwą "Plan działalności" - zaakceptowanego przez Park. Plan ten zawierał szczegółowe warunki odnośnie zasad użytkowania dzierżawionych gruntów, tj. terminów wykonywania zabiegów koszenia, wysokości koszenia trawy, tworzenia dokumentacji ornitologiczno-botanicznych, sprzętu jakim mogą być wykonywane zabiegi pielęgnacyjne, itp. Z uwagi na to, że Skarżący nie dysponował odpowiednimi maszynami umożliwiającymi realizacje obowiązków, przedmiotowe prace (m.in. koszenie trawy oraz usunięcie ściętej biomasy) zlecił sp. z o.o. B.. Na okoliczność sprzedaży usług spółka ta wystawiła faktury VAT na łączną kwotę netto 1.483.342 zł, VAT 113.327,36 zł. Jednocześnie, w celu pozostawienia w stanie niepogorszonym dróg dojazdowych do miejsc, w których wykonywane było koszenie oraz zbiór, spółka ta wykonała na rzecz skarżącego usługi polegające na przygotowaniu i ułożeniu faszyny (powiązaniu ze sobą w pęczki łóz), a także przygotowania 2000 szt. pęczków faszyny. Na okoliczność dokonanej sprzedaży usług spółka wystawiła faktury VAT o łącznej wartości netto 595.900 zł, VAT 47.672 zł. Organ wskazał, że w kontrolowanym okresie dochody Skarżącego z tytułu realizacji programów rolnośrodowiskowych wyniosły 3.249.098,74 zł. Ponadto, Skarżący dysponował co najmniej 280 tonami biomasy pozyskanymi w latach 2010-2011 w ramach realizacji programów. Z wystawionych przez Skarżącego 3 faktur VAT wynika, że część biomasy (49 ton) została w okresie objętym postępowaniem kontrolnym sprzedana, za łączną kwotę netto 3.400,00 zł, VAT 255,00 zł - odpowiednio po jednej transakcji w ciągu roku. W latach 2010-2011 Skarżący z uwagi na trudności z zagospodarowaniem biomasy nie zawarł żadnej umowy z odbiorcami. Została ona złożona na pryzmie na polu niedaleko wsi T., gdzie uległa już częściowej degradacji. Fakt ten potwierdzono w trakcie czynności oględzin przeprowadzonych w dniu 15 czerwca 2012 r.