Wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2015 r., sygn. I FSK 83/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 12 września 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 613/13 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 18 marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za grudzień 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. kwotę 1.800 zł (słownie: jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 12 września 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 613/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z 18 marca 2013 r., w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za grudzień 2008 r.

2. Uzasadniając wyrok, WSA wskazał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego L. po ponownym rozpatrzeniu sprawy, decyzją z 31 lipca 2012 r. określił podatnikowi zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za grudzień 2008 roku, w kwocie 78 256 zł.

Organ pierwszej instancji uznał, iż faktury, na których widnieje jako sprzedawca K. C., zawierające dwa różne adresy siedziby sprzedawcy, z dnia:

- 10 grudnia 2008 r. wartość netto 43 000 zł, podatek VAT 9 460 zł oraz wartość netto 50 000 zł, podatek VAT 11.000 zł,

- 5 grudnia 2008 r., wartość netto 41 000 zł, podatek VAT 9 020 zł,

- 31 grudnia 2008 r., wartość netto 36 000 zł, podatek VAT 7 920 zł

nie stanowiły podstawy do odliczenia przez podatnika podatku naliczonego w nich zawartego z uwagi na fakt, iż nie dokumentują one rzeczywistych transakcji gospodarczych.

Organ wskazał, że brak było innych dokumentów potwierdzających zawarcie i wykonanie usług przez ww. sprzedawcę, oraz, że nie figurował on w ewidencjach organów, do których zwrócił się organ pierwszej instancji, jako podatnik VAT czynny oraz nie prowadził działalności gospodarczej pod wskazanymi adresami. Ponadto z informacji pozyskanej z Krajowej Ewidencji Podatników wynikało również, że ww. podmiot nie złożył zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R w żadnym urzędzie skarbowym.