Wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2015 r., sygn. II FSK 3260/12

Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego, polegającego na zakupie towaru lub usługi u konkretnego sprzedawcy, za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji. Nie wystarczy wykazanie, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć towar lub usługę i wykorzystać je w działalności gospodarczej, aby wydatek ten móc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak, Protokolant Marta Wyszkowska, po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G.K. i D.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 12 września 2012 r. sygn. akt I SA/Op 246/12 w sprawie ze skargi G.K. i D.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 9 maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 rok 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od G.K. i D.K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 12 września 2012 r., sygn. akt I SA/Op 246/12, mocą którego oddalono skargę G. i D. K. (dalej: skarżący, małżonkowie) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 9 maja 2012 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r.

W motywach orzeczenia Sąd podał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w O., decyzją z dnia 12 maja 2011 r., wydaną na podstawie art. 21 § 3 i art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8 poz. 60, ze zm.; dalej: O.p.), w zw. z art. 24 ust. 1 pkt 1 lit. a i art. 31 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2011 r., Nr 41, poz. 214., ze zm.; dalej: u.k.s.) oraz art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307, ze zm.; dalej: u.p.d.o.f.), określił skarżącym zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. w wysokości 80.898,00 zł.