Wyrok NSA z dnia 6 marca 2015 r., sygn. II FSK 3207/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA del. Jan Grzęda, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. sp. z o. o. z siedzibą w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 25 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 452/14 w sprawie ze skargi D. sp. z o. o. z siedzibą w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 24 lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. sp. z o. o. z siedzibą w L. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 25 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 452/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę "D." sp. z o.o. z siedzibą w Ł. (dalej jako "Spółka") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 24 lutego 2014 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2008 r.

Przedstawiając w uzasadnieniu powyższego wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że decyzją z dnia 24 kwietnia 2013 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w G., po ponownym rozpatrzeniu sprawy, określił Spółce wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. w kwocie 518 159 zł.

Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania, wspomnianą na wstępie decyzją z dnia 24 lutego 2014 r. uchylił w całości decyzję organu pierwszej instancji i przekazał sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia, ponieważ jej rozstrzygnięcie zależy od uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy zgodził się, co do zasady, z organem pierwszej instancji, że przedmiotem sprzedaży, która była podstawą do określenia Spółce zobowiązania podatkowego, było poza prawem wieczystego użytkowania gruntu, również prawo własności wszystkich obiektów posadowionych na tym gruncie. Dyrektor Izby Skarbowej uznał natomiast, że wątpliwości budzi sposób ustalenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu dokonanej sprzedaży tych praw. Według organu odwoławczego, stwierdzenie organu pierwszej instancji, że wartość ewidencyjna budynków i budowli sprzedanych przez Spółkę w dniu 19 grudnia 2008 r. (odpowiadająca ich wartości początkowej) wyniosła 3 644 436,46 zł, nie znajduje oparcia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.