Wyrok NSA z dnia 19 marca 2015 r., sygn. I FSK 1872/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Grażyna Jarmasz (spr.), Sędzia del. WSA Hieronim Sęk, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 27 marca 2013 r. sygn. akt III SA/Gl 1202/12 w sprawie ze skargi T. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 27 kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2006 r., miesiące od lutego do września 2007 r. oraz miesiące: marzec, kwiecień, czerwiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2008 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 marca 2013 r., sygn. akt III SA/Gl 1202/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę T. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 27 kwietnia 2012 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2006 r., miesiące od lutego do września 2007 r., marzec, kwiecień, czerwiec oraz miesiące od sierpnia do grudnia 2008 r.

1.2. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że główną przyczyną wydania decyzji w sprawie było zakwestionowanie przez organy odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa, wystawionych dla skarżącego przez L. Sp. z .o.o. w D. i firmę I. J. Z. w J. W ocenie organów faktury te nie dokumentowały rzeczywistych transakcji sprzedaży paliwa przez ich wystawców, tym samym - zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm., dalej jako "u.p.t.u.") - nie dając prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z nich wynikający.

1.3. Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że skarga strony nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżona decyzja nie narusza prawa. Sąd wskazał, że za prawidłowe przyjmuje ustalenia stanu faktycznego z zaskarżonej decyzji, w pełni podziela też przedstawioną przez organ odwoławczy argumentację i za słuszne uznaje zajęte przez ten organ stanowisko. Sąd podał, że rozstrzygnięcie sprawy sprowadza się do ustalenia, czy sporne faktury odzwierciedlają rzeczywisty obrót, jak twierdzi skarżący, czy też nie dokumentują faktycznie dokonanych czynności, jak uznał organ, a w związku z tym, czy skarżący miał świadomość uczestniczenia w oszukańczym procederze obrotu paliwami. Przywołując istotne dla rozstrzygnięcia przepisy prawa materialnego, zarówno krajowego, jak i unijnego, Sąd pierwszej instancji podkreślił, że podatnik może korzystać z prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług dokonanych przez innego podatnika wyłącznie w odniesieniu do podatku wynikającego z faktury dokumentującej faktycznie zrealizowaną przez jej wystawcę czynność podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem, a odwołując się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości wskazał na istotność działania w tzw. dobrej wierze. Przenosząc przywołane przez siebie rozważania teoretyczne na grunt sprawy Sąd zauważył, że organy nie kwestionowały faktu, że skarżący nabywał paliwo, z tym że było ono niewiadomego pochodzenia (nie pochodziło od wystawców spornych faktur), a strona nie dochowała należytej staranności w celu zabezpieczenia się przed nadużyciem (oszustwem). Zdaniem Sądu pierwszej instancji stanowisko organów w tym względzie jest prawidłowe, a w konsekwencji były podstawy do pozbawienia podatnika prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający ze spornych faktur.