Wyrok NSA z dnia 23 maja 2014 r., sygn. II OSK 3033/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Robert Sawuła Sędzia del. WSA Mariola Kowalska Protokolant asystent sędziego Marta Romanowska po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 września 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 770/12 w sprawie ze skargi A. G. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lutego 2012 r. znak [...] w przedmiocie umorzenia postępowania oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 września 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 770/12 oddalił skargę A. G. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji wskazał, że Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego postanowieniem z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...], po rozpoznaniu zażalenia A. G. z dnia 13 czerwca 2011 r., data wpływu - 28 grudnia 2011 r., na postanowienie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] odmawiające wszczęcia postępowania w przedmiocie wpisania z urzędu do rejestru zbytków rzeźby "[...]", zlokalizowanej w L. przy ul. F. - uchylił zaskarżone postanowienie w całości i umorzył postępowanie organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu postanowienia Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego podał, że pismem z dnia 5 października 2011 r. A. G. zwrócił się do Wielkopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z wnioskiem o wpisanie do rejestru zabytków rzeźby "[...]", autorstwa A. G., znajdującej się w L. przy ul. F.

W uzasadnieniu postanowienia Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego stwierdził, że z treści pisma A. G. z dnia 5 października 2011 r. nie wynika, iż wnioskodawca żądał wszczęcia powyższego postępowania na jego wniosek, jego intencją było objęcie ochroną prawną rzeźby "[...]" z uwagi na wartość artystyczną oraz okoliczności jej powstania, a także ze względu na stale pogarszający się jej stan techniczny. Z treści tego pisma wyraźnie wynika, iż A. G. wniósł o rozważenie przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków potrzeby objęcia "[...]" szczególną ochroną prawną; podniósł, iż rzeźba od chwili powstania nie była konserwowana, a w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat, na skutek podnoszenia terenu, jej podstawa została zakopana na głębokość około czterdziestu centymetrów, co powoduje spływanie wód do wnętrza rzeźby i systematyczne rdzewienie stalowej konstrukcji nośnej.