Orzeczenie
Wyrok NSA z dnia 17 lipca 2014 r., sygn. I OSK 2679/12
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Wojciech Mazur (spr.), Sędzia NSA Bożena Popowska, Sędzia del. NSA Jolanta Sikorska, Protokolant sekretarz sądowy Julia Chudzyńska, po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 171/12 w sprawie ze skargi J.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa użytkowania wieczystego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 25 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 171/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa użytkowania wieczystego.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie decyzją z [...] listopada 2011 r., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta m.st. Warszawy z [...] września 2011r. nr [...] odmawiającą przyznania prawa użytkowania wieczystego do gruntu położonego w Warszawie przy ul. B., stanowiącego obecnie działkę ewidencyjną nr A w obrębie 0226 oraz część działki nr B. Z ustaleń organu odwoławczego wynika, że przedmiotowa nieruchomość stanowiła współwłasność J. i K. małż. K. Teren nieruchomości objęty został w posiadanie gminy m.st. Warszawy w dniu 16 sierpnia 1948 r. zaś termin na złożenie wniosku w trybie art. 7 dekretu o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy wpłynął z dniem 16 lutego 1949 r. W dniu 20 lutego 1949 r. K. i J. K. złożyli wniosek o przyznanie prawa własności czasowej do tej nieruchomości. W utrwalonym orzecznictwie przyjmuje się, że warunkiem skutecznego objęcia gruntów w posiadanie przez gminę m.st. Warszawy było zamieszczenie ogłoszenia w organie urzędowym Zarządu Miejskiego m.st. Warszawy, o którym mowa w § 3 rozporządzenia Ministra Odbudowy z 27 stycznia 1948 r. w sprawie obejmowania w posiadanie gruntów przez gminę m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 6, poz. 43). Skutek prawny, polegający na tym, że grunty na określonym obszarze Warszawy zostały objęte w posiadanie przez gminę w rozumieniu art. 7 ust. 1 dekretu z 26 października 1945 r. następował zaś z dniem wydania numeru powołanego organu urzędowego. Objęcie przedmiotowej nieruchomości w posiadanie przez gminę m.st. Warszawy nastąpiło w dniu 16 sierpnia 1948 r., o czym ogłoszono w Dzienniku Urzędowym Zarządu Miejskiego nr 20 z 1948 r. Do czynności objęcia gruntu w posiadanie miały zatem zastosowanie przepisy rozporządzenia Ministra Odbudowy z 27 stycznia 1948r. wydane w porozumieniu z Ministrem Administracji Publicznej w sprawie obejmowania w posiadanie gruntów nieobjętych dotychczas na podstawie rozporządzenia Ministra Odbudowy z dnia 7 kwietnia 1946 r. następowało w drodze ogłoszeń Zarządu Miejskiego m.st. Warszawy, podanych do wiadomości przez zamieszczenie w organie urzędowym Zarządu Miejskiego i w jednym z poczytnych pism codziennych wydawanych w Warszawie oraz przez rozplakatowanie. W myśl § 3 grunty uważało się za objęte w posiadanie z dniem wydania numeru organu urzędowego Zarządu Miejskiego, w którym zamieszczono ogłoszenie. Tak kategoryczne brzmienie przepisu nie pozostawia, zdaniem organu, wątpliwości, że prawne znaczenie dla objęcia gruntu w posiadanie przez gminę m.st. Warszawy miało wyłącznie ogłoszenie dokonana w organie urzędowym Zarządu Miejskiego m.st. Warszawy, co bezspornie świadczy o tym, że przy objęciu gruntu w posiadanie przez gminę m.st. Warszawy nie naruszono przepisów rozporządzenia Ministra Odbudowy z 27 stycznia 1948 r. Skoro więc wniosek o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego do przedmiotowego gruntu został złożony po upływie sześciomiesięcznego terminu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 dekretu to zasadnie, w ocenie organu odwoławczego, organ I instancji odmówił jego uwzględnienia.