Wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2014 r., sygn. II OSK 1345/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie NSA Jolanta Rudnicka (spr.) del. WSA Agnieszka Wilczewska - Rzepecka Protokolant starszy sekretarz sądowy Agnieszka Kuberska-Pellegrino po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2014r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej T. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 806/12 w sprawie ze skargi T.S. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie wydania pozwolenia na budowę przyłączy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 5 grudnia

2012 r., sygn. akt I SA/Wa 806/12 oddalił skargę T.S. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie wydania pozwolenia na budowę przyłączy.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

[...] Wojewódzki Konserwator Zabytków decyzją z [...] czerwca 2011 r., nr [...] wydał pozwolenie na budowę przyłączy: wodociągowego i kanalizacji sanitarnej do posesji przy ul. [...] i ul. [...] w L., w obszarze zabytkowego układu urbanistycznego L. objętego ochroną konserwatorską poprzez wpis do rejestru zabytków województwa [...] oraz posesji przy ul. [...] w L. objętej ochroną konserwatorską poprzez wpis do rejestru zabytków woj. [...] pod nr [...], w zakresie określonym w opracowaniu: "Projekt budowlany. Przyłącze wodociągowe i kanalizacji sanitarnej do budynku przy ul. [...] w L.". Organ podniósł, że zakładany zakres prac ograniczających się do wykonania robót ziemnych bez naruszania formy architektonicznej budynku, do którego mają być prowadzone przyłącza nie narusza chronionych wartości zabytkowych układu urbanistycznego Śródmieścia L..

Od decyzji odwołanie wniósł T. S..

Po rozpoznaniu odwołania Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z [...] lutego 2012 r. utrzymał w mocy decyzje organu I instancji.