Wyrok NSA z dnia 3 kwietnia 2014 r., sygn. II OSK 2676/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz Sędziowie Sędzia NSA Bożena Popowska (spr.) Sędzia del. WSA Dariusz Chaciński Protokolant asystent sędziego Katarzyna Ślizak po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 31 lipca 2012 r. sygn. akt II SA/Łd 548/12 w sprawie ze skargi T. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi do ponownego rozpoznania; 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 31 lipca 2012 roku sygn. akt II SA/Łd 548/12 po rozpoznaniu skargi T.K.na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego, uchylił zaskarżoną decyzję.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy.

Z oświadczenia strony zawartego we wniosku o przyznanie świadczenia pieniężnego wynika, że w kwietniu 1941 roku została, jako niemowlę, wraz z rodziną przesiedlona z rodzinnej miejscowości W. do miejscowości R. Na deportacji przebywała do maja 1945 roku, pracując przymusowo w gospodarstwie, należącym do osoby narodowości niemieckiej. Podkreśliła, że ona i jej rodzina byli źle traktowani przez swych "pracodawców", co odbiło się negatywnie na ich zdrowiu.

W decyzji z dnia [...] stycznia 2011 roku, odmawiającej przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, opierając się na dostępnym materiale dowodowym wskazał, iż wnioskodawczyni w okresie okupacji wykonywała pracę przymusową w pobliżu stałego miejsca zamieszkania, zatem w ocenie organu praca ta nie przybrała szczególnie dotkliwej formy. Uznał, że praca ta nie była połączona z wysiedleniem i wyrwaniem z dotychczasowego środowiska.