Wyrok NSA z dnia 27 sierpnia 2014 r., sygn. I OSK 540/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Jolanta Rajewska, Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska, Sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska (spr.), Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska, po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 6 grudnia 2012 r. sygn. akt II SA/Bk 634/12 w sprawie ze skargi [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej w [...] na decyzję Okręgowego Inspektora Pracy w [...] z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie pokontrolnych nakazów dotyczących przestrzegania przepisów w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej w [...] na rzecz Okręgowego Inspektora Pracy w [...] kwotę 120 (słownie sto dwadzieścia) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 grudnia 2012 r., sygn. akt II SA/Bk 634/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę [...] Sp. z o.o. Sp. k. w [...] na decyzję Okręgowego Inspektora Pracy w [...] z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie pokontrolnych nakazów dotyczących przestrzegania przepisów w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] Okręgowy Inspektor Pracy w [...] utrzymał w mocy decyzję Inspektora Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy w [...], zawarte w nakazach: z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] oraz z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...], w przedmiocie odmowy zmiany terminu realizacji nakazu

Skargę na powyższą decyzję złożyła [...] Spółka z o.o. Spółka Komandytowa (dalej: Skarżąca), zarzucając jej naruszenia w postaci braku ważnego i skutecznego umocowania do kontroli inspektora M. K., podpisanego pod kwestionowanymi nakazami oraz niedopuszczalności przedłużenia przez tegoż inspektora swego upoważnienia. Skarżąca podkreśliła, że organ II instancji nie odniósł się do zarzutu niedopuszczalności przedłużenia upoważnienia, albowiem poruszył kwestię przedłużenia czasu trwania kontroli, która jest czym innym, niż przedłużenie upoważnienia. Organ II instancji nie odniósł się też do zarzutu braku zawiadomienia strony przez organ I instancji o możliwości zapoznania się z całością materiału dowodowego przed wydaniem decyzji pierwszoinstancyjnej. Skarżąca Spółka wskazała, jakie konsekwencje miało dla niej niedoręczenie wraz z protokołem kontroli wszystkich jego załączników. Brak zaś podpisania protokołu kontroli przez wszystkich inspektorów biorących udział w kontroli, stanowi - zdaniem Skarżącej - naruszenie art. 31 ust. 3 ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy. Zdaniem Spółki, niewniesienie przez nią sprzeciwu, o jakim mowa w art. 84 "c" ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm., dalej: u.s.d.g.), nie legalizuje bezprawnych działań organu. Spółka wyraziła przy tym pogląd, że wręczenie kontrolującym sprzeciwu mogłoby napotkać trudności w uzyskaniu pokwitowania, czego dowodem była odmowa pokwitowania sprzeciwu wobec przedłużającej się kontroli. Spółka podtrzymała też zarzut braku uzasadnienia faktycznego dla kwestionowanych decyzji, zwłaszcza w kontekście pozytywnych dla środowiska wyników pomiarów stężenia pyłów i substancji chemicznych w pomieszczeniu mieszalnika, który nakazano wyposażyć w urządzenia odpylające. W skardze zawarty został też zarzut naruszeń przepisów postępowania przy przesłuchaniu świadków, polegających na niedopuszczeniu przedstawicieli spółki do udziału przy czynnościach przesłuchania świadków. Zdaniem skarżącej Spółki, oparcie decyzji na dowodach przeprowadzonych przez organ z naruszeniem przepisów prawa w zakresie kontroli działalności gospodarczej, stanowi ewidentne naruszenie art. 77 ust. 6 ustawy o działalności gospodarczej. Strona skarżąca podniosła też zarzut naruszenia art. 24 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej: k.p.a.), poprzez wydanie decyzji bez rozpatrzenia wniosku o wyłączenie z postępowania inspektor M. K.