Wyrok NSA z dnia 8 maja 2014 r., sygn. II OSK 2397/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Stahl Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak Sędzia del. WSA Iwona Bogucka (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Iwona Ścieszka po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 czerwca 2013 r. sygn. akt II SA/Łd 297/13 w sprawie ze skargi B. G. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 14 czerwca 2013 r., sygn. II SA/Łd 297/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z [...] lutego 2013 r., nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję tego samego organu z dnia [...] lipca 2012r. nr [...] o odmowie przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej. Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym przyjętym przez Sąd I instancji:

Wnioskiem z [...] czerwca 2012 r. B. G. zwrócił się o przyznanie mu świadczenia pieniężnego na podstawie ustawy z dnia 31 maja 1996r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm., zwanej dalej ustawą). We wniosku podał, że jego rodzina: rodzice wraz z trójką dzieci została jesienią 1940 r deportowana z miejsca stałego zamieszkania w S. do pracy przymusowej w gospodarstwie rolnym w miejscowości W.

Decyzją z dnia [...] lipca 2012r., nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił B. G. przyznania wnioskowanego uprawnienia, stwierdzając, iż wysiedlenie z miejsca zamieszkania w czasie wojny nie stanowi represji w rozumieniu ustawy, w ustalonym stanie faktycznym nie ma podstaw aby mówić o deportacji, która jest wskazana jako przesłanka przyznania wnioskowanego świadczenia pieniężnego. Materiał dowodowy potwierdza zmianę miejsca zamieszkania rodziny, ale nie potwierdza, że była to deportacja do pracy przymusowej. Rodzina pracowała w gospodarstwie rolnym W. L., nie udowodniono, że praca ta była pracą z nakazu władz niemieckich, której niepodjęcie groziło sankcjami. W podstawie prawnej decyzji podano przepisy art. 1 ust. 1, art. 2 pkt 2 lit. a i art. 4 ust. 1 ustawy.