Wyrok NSA z dnia 14 marca 2014 r., sygn. II OSK 2536/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Dałkowska - Szary Sędzia NSA Robert Sawuła (spr.) Protokolant: starszy asystent sędziego Łukasz Pilip po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej P.J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 29 maja 2012 r. sygn. akt II SA/Bd 303/12 w sprawie ze skargi P.J. na decyzję Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii w Bydgoszczy z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie interpretacji pojęcia zakładu przetwórstwa mięsa oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z 29 maja 2012 r., II SA/Bd 303/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: "WSA") w Bydgoszczy oddalił skargę P.J. na decyzję Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii (dalej: "KPWLW") w Bydgoszczy z [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie interpretacji pojęcia zakładu przetwórstwa mięsa. Wyrok ten wydano w następującym stanie sprawy:

Firma Handlowo-Usługowa "[...]" P.J.(dalej także: "wnioskodawca") reprezentowana przez pełnomocnika - radcę prawnego Ł.S. wystąpiła do Głównego Inspektora Weterynarii z wnioskiem o wydanie interpretacji w trybie art. 10 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r., Nr 220, poz. 1447, zwana dalej "Usdg") w aspekcie wykładni pojęcia "zakładu przetwórstwa mięsa" zawartego w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 15 grudnia 2006 r. w sprawie sposobu ustalania i wysokości opłat za czynności wykonywane przez Inspekcję Weterynaryjną, sposobu i miejsc pobierania tych opłat oraz sposobu przekazywania informacji w tym zakresie Komisji Europejskiej (Dz. U. z 2007 r., Nr 2, poz. 15, dalej jako "rozp. MRiRW z 2006"). We wniosku wyłuszczono, że chodzi o wyjaśnienie czy wnioskodawca jest takim zakładem, a także czy zasadne jest pobieranie przez Inspekcję Weterynaryjną opłat za nadzór nad przetwórstwem mięsa. Wniosek zawierał przytoczenie stanu faktycznego, na tle którego zwrócono się o wykładnię powyższego pojęcia. Wskazano w nim, że organ weterynarii w Ś. wezwał wnioskodawcę do udostępnienia danych dotyczących ilości wprowadzonego do zakładu mięsa w okresie od 1 stycznia do 31 sierpnia 2011 r., co ma prawdopodobnie służyć obciążeniu opłatą za nadzór nad przetwórstwem mięsa na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5c ustawy z 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2010 r., Nr 112, poz. 744, dalej jako "uIW"), w związku z załącznikiem nr 1 do rozp. MRiRW z 2006, skoro w piśmie organu wskazano na stawkę 6 zł za każdą tonę mięsa wprowadzanego do zakładu rozbioru lub przetwórstwa. Podano dalej, że wnioskodawca zajmuje się przede wszystkim przetwórstwem mleka i wyrobem serów, przyznając że prowadzi także produkcję, konfekcjonowanie i dystrybucję tłuszczów zwierzęcych i roślinnych, z wpisu do ewidencji działalności gospodarczej wynika ponadto, że prowadzone jest przetwarzanie i konserwacja mięsa, z wyłączeniem mięsa z drobiu. Przywołując treść § 6 ust. 1 pkt 5 rozp. MRiRW z 2006 wykluczono, aby można było wnioskodawcę uznawać za "rzeźnię" lub "zakład rozbioru mięsa", wątpliwości budzi natomiast dopuszczalność przyjęcie, że stanowi on "zakład przetwórstwa". Firma zajmuje się bowiem przetwarzaniem smalcu, jako tłuszczu zwierzęcego. Wyprowadzono z tego wniosek, że nie można uznawać takiego tłuszczu za pojęcie tożsame z mięsem, a to wykluczać ma dopuszczalność pobierania opłat z tytułu nadzoru weterynaryjnego. Przywołano per analogiam pojęcie "zakładu przetwórstwa dziczyzny", jakim posłużono się w rozporządzeniu (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego, konkludując, że skoro wnioskodawca zajmuje się przetwarzaniem tłuszczy zwierzęcych, a nie mięsa w czystej postaci, to nie jest zakładem przetwórstwa w rozumieniu przepisów rozp. MRiRW z 2006.