Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2014 r., sygn. I GSK 1547/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Jagielska Sędzia NSA Marzenna Zielińska (spr.) Sędzia NSA Hanna Kamińska Protokolant Michał Stępkowski po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej "P." [...] Spółki jawnej w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 31 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 149/12 w sprawie ze skargi "P." [...] Spółki jawnej w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej [...] z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od "P." [...] Spółki jawnej w [...] na rzecz Dyrektora Izby Celnej [...] kwotę 2000 (dwa tysiące) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 31 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 149/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270; dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), oddalił skargę "P." [...] Spółki jawnej z siedzibą w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej [...] z dnia [...] października 2011 r., nr [...], którą organ ten utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w [...] z dnia [...] lipca 2011 r., nr [...], określającą skarżącej spółce zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za wrzesień 2006 r. w wysokości [...] zł.

Sąd pierwszej instancji wskazał w swoim rozstrzygnięciu ustalenia faktyczne i stanowisko organów podatkowych. Organy te ustaliły, że we wrześniu 2006 r. strona (w okresie objętym postępowaniem podatkowym - D. O. i S. K. prowadzący działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej "P.", która następnie została przekształcona w skarżącą spółkę jawną) dokonywała sprzedaży oleju opałowego osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej z zastosowaniem obniżonej stawki podatku akcyzowego, nie weryfikując w momencie powstania obowiązku podatkowego danych umieszczonych na oświadczeniach przez część kupujących. We wspomnianym okresie strona dokonała 53 transakcji sprzedaży oleju opałowego potwierdzonych paragonami, do których załączono oświadczenia o przeznaczeniu wyrobu na cele opałowe. Organ podatkowy zweryfikował dane osobowe domniemanych nabywców na trzy sposoby: poprzez sprawdzenie w bazie danych PESEL, zweryfikowanie NIP oraz ustalenie ich adresów zamieszkania. Ponadto organ - tam gdzie to było możliwe - przesłuchał w charakterze świadków właścicieli posesji wskazanych jako adresy zamieszkania przez rzekomych nabywców oleju opałowego. Na tej podstawie ustalono, że 49 numerów PESEL to numery błędne (niemożliwe do nadania), 1 numer PESEL nie został nadany, 3 numery PESEL zostały nadane, ale innej osobie niż wskazana oświadczeniu i zameldowanej pod innym adresem, żaden nr NIP podany w oświadczeniu nie został nadany osobie wskazanej z imienia i nazwiska, zamieszkałej pod wskazanym adresem, w 15 przypadkach pod wskazanymi adresami zamieszkiwały osoby o innym PESEL, NIP oraz imieniu i nazwisku, w 7 przypadkach adres wskazany na oświadczeniu nie istnieje, w 11 przypadkach pod wskazanymi adresami nie mieszkają i nie mieszkały osoby wymienione z nazwiska i imienia, zaś tam gdzie doszło do zidentyfikowania osób - żadna z tych osób nie potwierdziła okoliczności związanych z zakupem oleju opałowego od skarżącej. Organy podatkowe stwierdziły, że gromadząc oświadczenia nabywców oleju opałowego strona miała obowiązek zweryfikowania ich tożsamości oraz przetwarzania tych danych na potrzeby realizacji swoich obowiązków podatkowych, przy czym podstawę prawną dla takiego działania stanowił art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 ze zm.). W konsekwencji organy podatkowe uznały, że strona sprzedawała olej opałowy na cele opałowe na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej z naruszeniem warunków umożliwiających skorzystanie z obniżonej stawki akcyzy, określonych w § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 87, poz. 825 ze zm.; dalej powoływanego jako "rozporządzenie MF w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego"), co z kolei skutkowało zastosowaniem do sprzedaży, do której odnosiły się zakwestionowane oświadczenia, stawki podatku akcyzowego określonej w art. 65 ust. 1a pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.).