Wyrok NSA z dnia 12 grudnia 2014 r., sygn. II FSK 2662/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia del. NSA Danuta Małysz, Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M.W. i J.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 14 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Ol 534/12 w sprawie ze skargi M.W. i J.W. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z dnia 13 lipca 2012 r. nr [...], [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M.W. i J.W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie kwotę 7.200 (słownie: siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sygnatura akt II FSK 2662/14

U z a s a d n i e n i e

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę M. W. i J. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2008 od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów.

Stan sprawy Sąd przedstawił w sposób następujący:

Naczelnik Urzędu Skarbowego w E. decyzją z dnia 17 lutego 2012 r. ustalił każdemu ze skarżących zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych za rok 2008 od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów w wysokości po 128.593 zł, stwierdzając, że skarżący wykazał stratę z pozarolniczej działalności gospodarczej w wysokości 290.721,81 zł i powołał się na okoliczność pokrycia jej przychodami ze sprzedaży numizmatów za kwotę 306.000 zł oraz darowiznami od teściów w kwocie 250.000 zł, a także przechowywanymi poza systemem bankowym oszczędnościami w wysokości 290.000 zł. Organ podatkowy uwzględnił w rozliczeniu podatkowym darowiznę, ale nie dał wiary uzyskaniu przychodu ze sprzedaży numizmatów, przyjmując, że skarżący dysponowali środkami pieniężnymi w wysokości 704.640,26 zł i ponieśli wydatki/zgromadzili mienie w wysokości. 1.047.554,07 zł, wobec czego różnica do opodatkowania wyniosła kwotę 342.913,81 zł. Wyjaśnił, że skarżący przedstawił wprawdzie dokument poświadczający sprzedaż dnia 19 października 2007 r. monet polskich i zagranicznych z XVI-XX wieku Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością A. z siedzibą w G. za kwotę 306.000 zł, płatną w trzech ratach: dnia 19 października 2007 r. - 106.000 zł, dnia 2 listopada 2007 r. - 100.000 zł (słownie zapisano: sto sześć tysięcy) oraz dnia 16 listopada 2007 r. - 100.000 zł, przy czym skarżący pokwitował otrzymanie wymienionych sum, niemniej ani rodzice skarżącej, ani ojciec skarżącego w złożonych zeznaniach nie potwierdzili faktu sprzedaży monet (poza potwierdzeniem, że skarżący istotnie numizmaty zbierał), prezes wspomnianej Spółki nie potrafił odnieść się do transakcji poświadczonej dokumentem, potwierdzając jedynie kontakt z kontrahentem z E. i zakup monet płatny w trzech bliżej nieoznaczonych ratach, a główna księgowa Spółki wykluczyła możliwość dokonywania tak wysokich płatności gotówką w ratach. Skarżący nie mogli również na koniec 2007 r. dysponować oszczędnościami w gotówce w kwocie 290.000 zł, przeznaczonymi na pokrycie wydatków poniesionych w roku 2008, gdyż także w latach poprzednich ich wydatki znacznie przekraczały osiągane przychody.