Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2014 r., sygn. II FSK 2663/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak (sprawozdawca), Protokolant Marta Wyszkowska, po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. AG z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 90/12 w sprawie ze skargi E. AG z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 15 listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób prawnych za 2007 rok 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu na rzecz E. AG z siedzibą w W. kwotę 20862 (dwadzieścia tysięcy osiemset sześćdziesiąt dwa) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania w sprawie.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 18 maja 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, w sprawie o sygn. akt I SA/Wr 90/12, oddalił skargę E. AG z siedzibą w Austrii - nazywaną dalej "Spółką", na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z 15 listopada 2011 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2007 r.

Z uzasadnienia wyroku sądu pierwszej instancji wynika, że Spółka zwróciła się do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego w W. z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób prawnych pobranym przez K. S A z tytułu wypłaconej w 2007 r. dywidendy.

We wniosku Spółka wskazała, że zgodnie z Umową zawartą między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisaną w Wiedniu 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r. nr 224, poz. 1921 z późn. zm.), była rezydentem podatkowym Austrii.

Zdaniem Spółki, uregulowanie zawarte w art. 7 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.d.o.p.", miało charakter dyskryminujący i naruszało zasadę swobodnego przepływu kapitału zawartą w art. 56 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. U. z 2004 r. nr 90, poz. 864/2) - powoływanego dalej jako "TWE". Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych różnicują bowiem sytuację podatników w zależności od tego, czy są rezydentami podatkowymi Rzeczypospolitej Polski, czy innych krajów Unii Europejskiej. Polscy rezydenci podatkowi mogli odliczyć zryczałtowany podatek od wypłaconej dywidendy od podstawy opodatkowania. W konsekwencji tego w odniesieniu do tych podmiotów dywidendy objęte były w rzeczywistości zerową stawką podatkową. Spółka natomiast, nie mając siedziby, ani zakładu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, możliwości tej była pozbawiona, ponieważ nie osiągała przychodów podlegających opodatkowaniu na zasadach ogólnych.