Wyrok NSA z dnia 25 września 2014 r., sygn. II FSK 2365/12

Nieuzasadnione jest twierdzenie, że już od 1 stycznia 2001 r. nie obowiązywały, a tym samym – nie miały zastosowania, przepisy art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz rozporządzenia z 18 czerwca 1996 r., traktowane jako jeden reżim prawny. Przeciwnie, obowiązywały one i nadal miały zastosowanie wobec określonej ustawowo kategorii podmiotów (podatników). Wynika to wprost z przytoczonych przepisów i nie wymaga dalszych zabiegów interpretacyjnych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA Bogusław Dauter, Protokolant Katarzyna Domańska, po rozpoznaniu w dniu 25 września 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej V. sp. z o. o. z siedzibą w R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjneg o w Rzeszowie z dnia 4 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Rz 220/12 w sprawie ze skargi V. sp. z o. o. z siedzibą w R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 23 stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od V. sp. z o. o. z siedzibą w R. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie kwotę 3.600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 4 czerwca 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, sygn. akt I SA/Rz 220/12, oddalił skargę V. sp. z o.o. z siedzibą w R. (dalej jako: "spółka") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 23 stycznia 2012 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2008 r.

2. Ze stanu faktycznego przedstawionego przez sąd pierwszej instancji wynika, że decyzją z dnia 23 stycznia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w R.po rozpatrzeniu odwołania spółki od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w R. z dnia 22 września 2011 r. w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. w wysokości 119 720 zł, utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu instancji.