Wyrok NSA z dnia 17 października 2014 r., sygn. I FSK 1452/13

O naruszeniu zasady swobodnej oceny dowodów można mówić, gdy ocena ta nie ma oparcia w zebranych w sprawie dowodach, pominięto ocenę jakiegoś istotnego w sprawie dowodu, czy ocena ta jest sprzeczna z zasadami logi i doświadczenia życiowego.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 17 października 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 24 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Lu 176/13 w sprawie ze skargi P. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 19 grudnia 2012 r., nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 300 (słownie: trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. NSA/wyr.1 - wyrok

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 24 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Lu 176/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę P. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z 19 grudnia 2012 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2006 r.

2. W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że decyzją z 19 grudnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej po rozpoznaniu odwołania strony od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. z 14 grudnia 2011 r. określającej za październik 2006 r. zobowiązanie w podatku od towarów i usług utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.

Organy podatkowe ustaliły, że skarżący zaniżył zobowiązanie w podatku od towarów i usług za październik 2006 r., obniżając podatek należny o podatek naliczony z faktury wystawionej przez P. S. z tytułu "prowizji za doprowadzenie do zawarcia umowy", która nie dokumentowała rzeczywiście przeprowadzonej transakcji, czym naruszył art. 86 ust. 1 w związku z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej u.p.t.u.). Zdaniem organów zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, m. in. analiza zapisów rachunku bankowego skarżącego, zeznania jego i świadków, informacje uzyskane od kontrahentów jednoznacznie wskazały, że sporna faktura jest tzw. "pustą fakturą", niedokumentującą faktycznego wykonania usługi przez jej wystawcę.