Wyrok NSA z dnia 8 października 2014 r., sygn. II FSK 227/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Bogdan Lubiński (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak, Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 8 października 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 października 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 1397/13 w sprawie ze skargi B. S. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 29 marca 2013 r. nr IPPB1/415-1453/12-7/MS w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 października 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 1397/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżone postanowienie, stwierdził, że nie może być ono wykonane w całości oraz zasądził od organu na rzecz skarżącej kwotę 357 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. Przedmiotem rozpoznania Sądu była sprawa ze skargi B. S. (zwanej dalej "skarżącą") na postanowienie Ministra Finansów z dnia z dnia 29 marca 2013 r. w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej

Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że skarżąca zwróciła się wnioskiem z dnia 8 listopada 2012 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego w imieniu Ministra Finansów, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania akcjonariusza spółki komandytowo - akcyjnej kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku skarżąca przedstawiła zdarzenia przyszłe i zadała pytania ich dotyczące. Przedstawiła również własne stanowisko w kwestiach objętych pytaniami.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanowieniem z dnia 14 lutego 2013 r. pozostawił bez rozpatrzenia przedmiotowy wniosek w zakresie odpowiedzi na pytania nr: 2, 3.1. 3.2, 3.3, 4.1, 4.2. Natomiast odpowiedź na pytanie nr 1 miała być udzielona w odrębnej interpretacji indywidualnej z dnia 14 lutego 2013 r., w której uznano stanowisko skarżącej za prawidłowe.